Fraternità Gesù Risorto
Casa di Preghiera S.Maria Assunta - Tavodo - TN

ME
NU

Calendario

Omelie

Opuscoli

Altri scritti

OMELIE / Omelie TR

22 set 2013
22/09/2013 - Olağan Devre 25. Pazar Günü - Anno C

22/09/2013 - Olağan Devre 25. Pazar Günü - Anno C

1.Okuma Am. 8,4-7 * Mezmur 112 * 2.Okuma 1Tim. 2,1-8 * İncil Lk. 16,1-13

Peygamber Amos bizim toplumu açıklıyor. Çoğu kez içimizde saklanan duyguları da anlatmaktadır, bu duygular zenginliğe ulaşmak için bizi aldatmaya ve sahte görünmemize, hırsızlığa ve dolandırıcılığa yöneltebilmektedir. Hatta Allah’a şan vermek için yaratılmış bayram günlerini bile kendimizi veya işverenimizin açgözlülüğünü doyurmak için kullanırız. Peygamberin suçlaması, bizim yaşadığımız devre için de çok gerçektir, Rab’bin Günü açık olan tüm mağazaları düşünürseniz… İnsanlar Rab’bin Gününde Allah’ın Söz’ünü düşüneceklerine dikkatleri başka yere çekilmektedir. Bu davranış tüm halka acı verecektir.

Amos’un suçlamasına, aziz Pavlus da tembihlerini eklemektedir: O, tüm insanları dua etmeye çağırır. Dua içten, güçlü ve sevinçli olmalıdır. Daima Rab’be dönük bir yürekle ve dua etmekle insan, kendisini iğrenç açgözlülüğün etkisinden kurtarabilmek için gerekli bilgeliğe ve irade gücüne erişebilir. İsa’dan öğrendiğimiz dua sayesinde ruhunu almaya devam ediyoruz ve kurtuluşumuz için İsa’yı gönderen Allah’a yakın olabiliyoruz. Dua aynı zamanda bizleri birlik içersinde tutmaktadır ve barışı vermektedir, çünkü Allah “tektir ve Allah ile insanlar arasında aracılık eden de tektir”. Allah’ın tek oluşu ve bize aracı olarak sadece İsa’yı vermiş olması, bizleri kardeş kılmaktadır. Kardeş olmamız da aramızdaki sevgiyi ilk plana koymamızı, bu şekilde de zenginlik arzusunu atlatmamızı sağlar.

Para var, amacı da var olmaktır. İsa’nın şakirtlerinin kardeşlik ruhuna yaramalıdır, kimseyi Allah’ın Hükümdarlığı görevinden uzaklaştırmamalıdır. Maalesef, insan yüreği, paraya önem verdiği zaman, kolaylıkla Hükümdarlığın önemini unutuyor. Bu sebepten İsa, paraya “namussuz zenginlik” demektedir. Niçin “namussuz” diyor? Aklı olarak bunu kendimize de sorarız. Eğer zenginlik, fakirlere sevgi için olsaydı, insanlara iş ve saygınlık vermek için kullanılsaydı, destek ve yardımlaşmaya yarasaydı, o zaman zenginlik olmayacaktı. Zengin diye adlandırmamızın sebebi, biriktirilmesindendir ve artırmak için veril en çabadandır. Onun için insanların zamanı harcanmaktadır, onları köle yapmaktadır, çünkü onun için çalışılmaktadır. Sonunda da, bu dünyadan ayrılma zaman geldiğinde, insan bütün zenginliğini bırakmalıdır, onlar Allah önünde yargılanmasına da sebep olacaklardır. Aynı zamanda zenginlik “namussuzdur”, çünkü kıskançlıklar doğurur, silah hazırlar, kin besler, insanları kardeş gibi değil de, müşteri veya rakip olarak görmeye yönlendirir.

İsa’nın anlattığı hikâye, insanın zenginlikleri önce kendi kaprisleri için ve sonra borçluların arkadaşlığını satın almak için nasıl kullanılabileceği ve kurnazlıkla başkalarını da namussuzluğuna katabileceği hakkında ışık vermektedir. Hikâyenin sonunda İsa değerli önerisini vermektedir. O, namussuz olanın kurnazlığını övmektedir ve biz “ışığın evlatlarına”, namussuz zenginlik tarafından aldatılmamak için, o namussuz kişi kadar kurnaz olmamızı tavsiye etmektedir! Namussuz olandan öğrenmeliyiz, bu da bayağı basittir: Zenginliği kendimize dostlar edinmek için kullanacağız, yani onu fakirlere vereceğiz! Onlar Allah’ın tercih ettikleri olduklarından, son yargılamada bizim için şefaatte bulunacaklardır. Onlar, Allah’a merhametli olduğumuzu, kendilerine iyilikle davrandığımızı, O’nun Baba şefkatini dağıttığımızı söyleyeceklerdir. Bu “sadık” olmanın, yani Allah’a olan imanımızı işletmenin tek yoludur. Eğer zenginlik gibi az önemli şeyler için Allah’a bağlıysak, O bize Hükümdarlığının hazinelerini emanet edip Kilisesine hizmet etmeye bizleri çağırabilecektir. Eğer maddi zenginlikleri, yani bizim daima olmayan zenginlikleri, Baba’nın sevgisine uygun kullanıyorsak, ruhani zenginlikler de, yani sahip olacağımız zenginlikler de, ebedi yaşama geçtiğimizde yanımızda olacak zenginlikler de, bize emanet edileceklerdir. Maddi zenginlikleri hikmetle kullanmamız, bizleri Allah’ın gerçek hizmetkârları olmaya hazırlamaktadır. Kardeşlerimizin acılarını ve ihtiyaçlarını görmekte gözlerimiz açık olacaktır ve denemelerde güçlü olabilmek için, Havarinin önerdiği gibi, her yerde dua edeceğiz. Hem duamız hem de cömertliğimiz toplumumuzu değiştireceklerdir, onda aile, kardeşlik, paylaşma ruhu olacaktır ve sevinç tüm yüreklere dağılacaktır.