OMELIE / Omelie TR

11 mag 2025

11/05/2025 - Paskalya Devresi - 4. Pazar Günü – C

11/05/2025 - Paskalya Devresi - 4. Pazar Günü – C

Çağrı için dua günü

1. Okuma Hav.İş. 13, 14. 43-52 Mez 99 2. Okuma Vahiy 7,9.14-17 İncil Yh. 10, 27-30

"Allah'ın sözünü ilk önce size bildirmek gerekiyordu. Mademki siz onu reddediyorsunuz ve kendinizi ebedi hayata layık görmüyorsunuz, biz şimdi putperest milletlere gidiyoruz”. Bu sözlerle Pavlus ve Barnabas’ı Antakya’daki (Yalvaç) Yahudileri – sonra bunlar Pavlus ve Barnabas’ı kendi topraklarından kovacaklar - azarlıyorlar.

Bunlar ağır sözlerdir, ama Allah’ın Sözünü dinlememenin ve Mesih İsa’nın ve İncil’inin bildirisini ciddiye almamanın ne kadar ağır olduğunu göstermekteler. Bu ilgisizlik veya ret; ebedi yaşamdan ve Allah ile birliktelikten vazgeçme, O’nun şimdiden verebileceği armağanlardan yararlanmama anlamını taşır.

Bugünkü İncil metnini okuduktan sonra bu reddin, İyi Çobanın yönlendirmesinden ve otlatmasından, O’ndan gelen yaşamdan ve kurtuluşundan faydalanma olacağını söyleyebiliriz.

Biz elbette Vahiy Kitabının bahsettiği iyiliklerden mahrum olmak istemiyoruz: “Artık onlar acıkmayacak, artık onlar susamayacaklar. Ne güneş ne de kavurucu bir sıcaklık onları çarpacak. Tahtın ortasında bulunan Kuzu, onları güdecek ve yaşam sularının kaynaklarına götürecektir. Allah onların gözlerinden bütün gözyaşlarını silecektir". Ebedi teselliden faydalananlar, sadakatleri için acı çeken kişilerdir, “Bunlar büyük sınavdan geçip gelmişler” ama İsa’nın kanına, yani kurbanına ve Baba’ya itaatine tamamen güvendiler. İsa’ya güvenmeleri onları güçlü kıldı, O’na sadık kalmak için acı çekmeye kabiliyetli kıldı. Bu dünyada şimdiden büyük bir huzur ile mükafatlandırıldılar ve sonra, gelecek dünyada tahtta oturan kuzu olan Allah’ın Oğlunun şanı ile mutlu olacaklardır.

Rabbimiz İsa hem kuzu hem de çobandır. O, yaşamını sunan kuzudur ve Allah O’nu tüm insanlara olan iyiliğini gösteren çoban kıldı. Peygamberler Allah’ı çoban gibi tarif ettiler: mezmur şöyle der: “Rab çobanımdır”. Peygamber Hezekyel ise: “Kuzularımı ben otlatacağım ve ben dinlendireceğim. Kaybolan kuzuyu arayacağım ve ağıla geri getireceğim; yaralı olanı saracağım, hasta olanını tedavi edeceğim; şişman ve güçlü olanı yönelteceğim, adaletle onları güdeceğim”. İşte bu İsa’nın görevidir: bize olan sevgisini ve şefkatini somutlaştırmak için Baba’ya edilen hizmet!

O, Baba’yı severek bizi sevmekte. Bu göreve tüm Hristiyanlar çağrılmaktadır. Bunun için de ‘çağrı’dan, yani hayatını sunmaya çağrılan kişilerden bahsetmekteyiz. Çoban İsa’nın cemaat içerisinde vekilliğini yapma çağrısı, rahipliğe çağrıdır; kutsayan ve dua eden İsa’yı canlı göstermek, hastaları ve küçükleri kollamak, bu kutsanmış yaşama çağrıdır; Allah’ın sevgisinin kırılmaz olduğunu göstermek için Hristiyan bir aile kurmaya çağrı da vardır. Ailede sevgi hep sadakatlidir: eşlerden biri sadakatsiz olsa da Allah’ın sevgisini göstermek için öteki eş yine de sadakatli olmaya çağrılır; çünkü o, eşlerdeki sevginin, Allah’ın sevgisinin güzelliğini, gücünü ve sebatını göstermeye çağrıldığını bilmektedir.

Bugün Kilise içindeki çağrılar için dua edelim: Allah’ın sevgisinin değişik yüzlerini, ailede, dünyada, ruhani ya da yerli cemaatte göstermek için kendini Allah’a adayan kişilerin daima olması için dua edelim. Hepimizin Rabbin sevgi dolu yaşamının belirtileri ve O’nun kutsallığının tanıkları olmaya çağırıldığımızı bilerek, O’nun her çağrısına açık ve hazır olalım. O halde önümüzde sadık ve emin bir çoban gibi yürüyen İsa’dan bakışlarımızı ayırmayalım!

1. Vigilio Covi

OKUMALAR

1.Okuma Hav. 13,14.43-52

Pavlus ve Barnabas Perge'den yollarına devam ederek Pisidya Antakyası'na geçtiler. Sept günü havraya girip oturdular. Havradaki topluluk dağılınca, Yahudiler ve Yahudi dinini benimseyip Allah'a tapan yabancılardan birçoğu onların ardından gitti. Pavlus'la Barnaba onlarla konuşarak onları devamlı Allah'ın lütfunda yaşamaya özendirdiler. Ertesi Sept günü kent halkının hemen hemen tümü Rab'bin sözünü dinlemek için toplanmıştı. Kalabalığı gören Yahudiler büyük bir kıskançlık içinde, küfürlerle Pavlus'un söylediklerine karşı çıktılar. Pavlus'la Barnaba ise cesaretle karşılık verdiler: «Allah'ın sözünü ilk önce size bildirmemiz gerekiyordu. Siz onu reddettiğinize ve kendinizi sonsuz yaşama layık görmediğinize göre, biz şimdi diğer uluslara gidiyoruz. Çünkü Rab bize şöyle buyurmuştur:`Yeryüzünün dört bir bucağına kurtuluş götürmen için seni uluslara ışık yaptım’. Diğer uluslardan olanlar bunu işitince sevindiler ve Rab'bin sözünü yücelttiler. Sonsuz yaşam için belirlenmiş olanların hepsi iman etti. Böylece Rab'bin sözü bütün yörede yayıldı. Ne var ki Yahudiler, Allah'a tapan saygın kadınlarla kentin ileri gelen erkeklerini kışkırttılar, Pavlus'la Barnaba'ya karşı bir baskı hareketi başlatıp onları bölgenin sınırlarının dışına attılar. Bunun üzerine Pavlus'la Barnaba onlara bir uyarı olsun diye ayaklarının tozunu silkerek Konya'ya gittiler. Öğrenciler ise sevinç ve Kutsal Ruh'la doluydu

Mezmur 99

Ey bütün dünya, sevinç çığlıkları atın RAB'be!

O'na neşeyle kulluk edin,

Sevinç ezgileriyle çıkın huzuruna!

Bilin ki RAB Allah'tır.

Bizi yaratan O'dur, biz de O'nunuz,

O'nun halkı, otlağının koyunlarıyız.

Çünkü RAB iyidir,

Sevgisi sonsuzdur.

Sadakati kuşaklar boyunca sürer.

Okuma Vahiy 7,9.14-17

Bundan sonra gördüm ki, her ulustan, her oymaktan, her halktan ve her dilden oluşan, kimsenin sayamayacağı kadar büyük bir kalabalık tahtın ve Kuzu'nun önünde duruyordu. Hepsi de birer beyaz kaftan giyinmişti ve ellerinde hurma dalları vardı. Yaşlılardan biri bana dedi ki, «Bunlar, o büyük sıkıntıdan geçip gelenlerdir. Kaftanlarını Kuzu'nun kanında yıkamış bembeyaz etmişlerdir. Bunun için, Allah'ın tahtının önünde duruyor, O'nun tapınağında gece gündüz O'na tapınıyorlar. Taht üzerinde oturan, çadırını onların üzerine gerecektir. Artık acıkmayacak, artık susamayacaklar. Ne güneş ne de kavurucu bir sıcaklık onları çarpacak. Çünkü tahtın ortasında olan Kuzu onları güdecek ve yaşam sularının pınarlarına götürecek. Allah onların gözlerinden bütün yaşları silecektir».

İncil Yh 10,27-30

Koyunlarım sesimi işitir. Ben onları tanırım, onlar da beni izler. Onlara sonsuz yaşam veririm; asla mahvolmayacaklar. Onları hiç kimse elimden kapamaz. Onları bana veren Babam her şeyden üstündür. Onları Baba'nın elinden kapmaya kimsenin gücü yetmez. Ben ve Baba biriz.