ME
NU

OMELIE / Omelie TR

19 apr 2020
19/04/2020  -  PASKALYA DEVRESİ  -  2. PAZAR GÜNÜ  -  A YILI

19/04/2020  -  PASKALYA DEVRESİ  -  2. PAZAR GÜNÜ  -  A YILI

İlk okuma Hav. Kit. 2,42-47    Mezmur  117/118  İkinci okuma  1Pt. 1,3-9  İncil Yh. 20,19-31

İlahi Merhamet Pazar Günü

 

Evde kapandığımız özel ve garip bu günlerde, ailemizin ve toplumun diğer üyelerinin de, ve de belki bizden daha çok, acı çektiklerini unutarak, birbirimize sinirlenip bize acı çektiren sınırlamalardan dolayı şikayet etmek bize kolay gelir. Sabrımız ve karşılıklı affımız; ölmek üzere olanların, hastalıkla savaş edenlerin kurtuluşa ulaşmaları için, gayretle çalışıp hastalık bulaşma tehlikesi riskinde çalışanların güçleri ve kutsallıkları için bir dua olsunlar! Paskalya sevincinin kutlamalarına katılamamamızdan gelen fedakârlığı, bütün kardeşlerimizin ve bizlerin de Baba'dan ve Dirilmiş İsa'dan Kutsal Ruh'u kabul edebilmeleri için sunalım.

 

Bugün Paskalya'nın İkici Pazar Günündeyiz, Paskalya'nın ‘Sekizinci günündeyiz’. Eskiden bu Pazar Gününe ‘İn albis’, yani ‘beyazlıklarda’ diyorlardı. Çünkü o Pazar Gününde Paskalya Kutlamasında vaftiz olmuş olanlar, kendilerini hala beyaz elbiseleri ile giyinmiş halde gösteriyorlardı! Son birkaç senedir İsa'nın bu Pazar Gününde havarilerine günahları affetme armağanını ve ödevini teslim ettiği için, bu Pazar Gününe ‘İlahi merhamet Pazarı’ diyoruz.

Bu günkü İncil hala İsa'nın diriliş gününden bahsediyor. "Haftanın ilk günü akşam olunca" İsa, esenliğini vererek, delinmiş ellerini ve böğrünü göstererek, öğrencileriyle karşılaşıyor; onların üzerine Kutsal Ruh'unu üfleyerek, onları dünyaya gönderip, kendi misyonunu devam ettirmekle görevlendiriyor ve onlara günahları bağışlama ödevini teslim ediyor.

İsa felçli adama, "günahların bağışlandı" dediğinde, Yahudiler İsa'yı küfür etmekle suçlamışlardı: "Allah'a küfrediyor! Tek Allah'tan başka kim günahları bağışlayabilir?". Şimdi İsa gerçekten ilahi olan bu görevi korku içinde olan öğrencilerine teslim ediyor. İsa onlara "size esenlik olsun" deyince, kendilerinin af edilmelerini tecrübe ettiler, fakat insanları Allah'ın kendileri affettiğine inandırma görevini almak, kesinlikle onları şaşırtan ve korkutan bir sürprizdir! Birine, Allah'ın onu affettiğini söylemek, küfür olmayacak mı?

Onların tedirginliğini anlıyorum, çünkü bunu ben de yaşadım. Benim sözümün, bir insanı kendi günahlarından arıttığına ve de bunun her şeye kadir Allah'ın katında da olduğuna inanmak, büyük bir iman eylemi gerektiriyor. İsa'ya itaat ederek, günahlarını itiraf edip, af dileyen insan büyük bir iman eylemi yapıyor, fakat İsa'ya itaat edip, "Peder, Oğul ve Kutsal Ruh'un adına bütün günahlarını affediyorum" diyen rahip, daha büyük bir iman eylemini yapmış oluyor!

İsa o ana kadar, Havarilere bu görevi teslim etmek için bekledi: Kutsal Ruh'unu onlara verebilmeyi bekledi, yoksa normal düşünce tarzının dışında olan bu büyük armağanı ve görevi kabul edemeyeceklerdi. Maalesef bizler, rahibin ağzından Allah'ın affını almaya alıştık; asla alışmamamız gereken bir şeye, alıştık. En azından minnettar olmaya dikkat edelim ve Rab'be devamlı teşekkür etmeyi unutmayalım! Davud ile şöyle diyelim: "Başkaldıranlara senin yollarını öğreteyim, günahkarlar geri dönsün sana", yani aldığım af sayesinde, başka insanlara seni tanıtacağım, senin Sözünü ve bilgeliğini ileteceğim, Müjdenin bir duyurucusu olacağım, sadece küçücük bir dua edip sonra da her şeyin öncekiyle aynı olması için kendi kendime kapanmayacağım.

Bugün İncil bize, İsa'nın, öğrencilerle sekiz gün sonraki ikinci karşılaşmasını anlatmaktadır. Bu karşılaşma ve Tomas'la var olan diyalog, İsa'nın öğrencilerine verdiği, merhamet dolu bir armağandır. Dirilmiş İsa Tomas'ın inatçı imansızlığının önünde boyun eğiyor. Tomas diğer Havarilerin sevincini görüyordu, fakat bunun kendisini etkilemesine izin vermiyordu. Parmağını İsa'nın yaralarına sokmak istemekle – bunu yapmaya hiç kimsenin cesareti yoktu! -, diğerlerinin ona söylediklerinin kesinlikle gerçek olmadıklarından kendisinin emin olduğunu gösteriyordu. O halde İsa ona merhamet ediyor, onu yanına çağırıp, ona imanı bahşediyor. Bu iman bizi de mutlu kılar, çünkü biz görmeden iman ediyoruz. Bizler İsa'nın Rab olduğuna iman ediyoruz, sevinçle, çocuklar gibi coşarak iman ediyoruz.

Bize bağışlanmış iman, gerçekten büyük bir armağandır; hayatımızı değiştiren bir armağandır, çünkü aramızda birlik içinde yaşayabilmeyi sağlar: Rab İsa'ya bütün iman edenlerle beraber derin bir kardeşlikte yaşama arzumuzu canlandırır. Kardeşliğimiz; bir araya gelip, hep beraber Havarilerin sözünü dinlemekle, zaman zaman paylaşma anlarını birlikte yaşamakla, Rab'bin Gizemlerini kutlamakla, tek bir sesle aynı duaları ve ilahileri söylemekle ifade edilir. Aynı kardeşlik bize, Havarilerin İşlerinden alınmış ilk okumada, Aziz Luka tarafından anlatılmıştı. İsa tarafından affedilmek gerçekten, yeni bir şekilde yaşayabilmemiz için, bize güç ve yetenek sağlamaktadır!

OKUMALAR 

1.Okuma: Havarilerin Işleri. 2,42-47

O gün yaklaşık üç bin kişi topluluğa katıldı. 2Bunlar kendilerini elçilerin öğretisine, paydaşlığa, ekmek bölmeye ve duaya adadılar.

Herkesi bir korku sarmıştı. Elçilerin aracılığıyla birçok harikalar ve mucizeler yapılıyordu. İmanlıların tümü bir arada bulunuyor, her şeyi ortaklaşa kullanıyorlardı. Mallarını mülklerini satıyor ve bunun parasını herkese ihtiyacına göre dağıtıyorlardı. Her gün tapınakta toplanmaya devam eden imanlılar, kendi evlerinde de ekmek bölüp içten bir sevinç ve sadelikle yemek yiyor ve Allah'ı övüyorlardı. Tüm halkın beğenisini kazanmışlardı. Rab de her gün yeni kurtulanları onların arasına katıyordu.

 

Mezmur 117

RAB'be şükredin, çünkü O iyidir,

Sevgisi sonsuzdur. "Sonsuzdur sevgisi!" desin İsrail halkı.

"Sonsuzdur sevgisi!" desin Harun'un soyu. "Sonsuzdur sevgisi!" desin RAB'den korkanlar.

İtilip kakıldım düşmek üzereydim, ama RAB yardım etti bana.

RAB'dir gücüm ve ezgimin konusu, O kurtarıcım oldu.

Sevinç ve zafer çığlıkları çınlıyor doğruların çadırlarında:

"RAB'bin sağ eli güçlü işler yapar!

Yapıcıların reddettiği taş, köşenin baş taşı oldu.

RAB'bin işidir bu, gözümüzde harika bir iş!

Bugün RAB'bin yarattığı gündür, onun için sevinip coşalım!

 

2.Okuma: Aziz Petrus’un 1.Mektubundan 1,3-9

Rabbimiz İsa Mesih'in Allahıya ve Babasına övgüler olsun. Çünkü O, kendi büyük merhametiyle yeniden doğmamızı sağladı. İsa Mesih'i ölümden diriltmekle bizi yaşayan bir ümide, çürümez, lekesiz ve solmaz bir mirasa kavuşturdu. Bu miras sizin için göklerde saklıdır. Zaman sona ererken açığa çıkarılmaya hazır olan kurtuluşa kavuşasınız diye iman sayesinde Allah'ın gücüyle korunuyorsunuz. Bu nedenle şimdi kısa bir süre çeşitli denemeler sonucu acı çekmeniz gerekiyorsa da, sevinçle coşmaktasınız. Böylelikle içtenliği kanıtlanan imanınız, İsa Mesih göründüğü zaman size övgü, yücelik ve onur kazandıracak. Bu imanınız, ateşle arıtıldığı halde yok olup giden altından daha değerlidir. Mesih'i görmemiş olsanız da O'nu seviyorsunuz. Şimdi O'nu görmediğiniz halde O'na iman ediyor ve sözle anlatılamayacak yüce bir sevinçle coşuyorsunuz. Çünkü imanınızın sonucu olarak canlarınızın kurtuluşuna erişiyorsunuz.

 

İncil: Yuhanna 20,19-31

Haftanın o ilk günü akşam olunca, öğrencilerin Yahudilerden korkusu nedeniyle bulundukları yerin kapıları kapalıyken İsa geldi, ortalarında durup onlara, «Size esenlik olsun!» dedi. Bunu söyledikten sonra onlara ellerini ve böğrünü gösterdi. Öğrenciler Rab'bi görünce sevindiler. İsa yine onlara, «Size esenlik olsun!» dedi. «Baba beni gönderdiği gibi, ben de sizigönderiyorum.» Bunu söyledikten sonra onların üzerine üfleyerek, «Kutsal Ruh'u alın!» dedi. «Kimin günahlarını bağışlarsanız, bağışlanmış olur; kimin günahlarını bağışlamazsanız, bağışlanmamış kalır.»

Onikilerden biri, İkiz diye anılan Tomas, İsa geldiğinde onlarla birlikte değildi. Öbür öğrenciler ona, «Biz Rab'bi gördük!» dediler. Tomas ise, «O'nun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmağımla dokunmadıkça ve elimi böğrüne sokmadıkça inanmam» dedi. Sekiz gün sonra İsa'nın öğrencileri yine evdeydiler. Tomas da onlarla birlikteydi. Kapılar kapalıyken İsa gelip ortalarında durdu, «Size esenlik olsun!» dedi. Sonra Tomas'a, «Parmağını uzat» dedi, «ellerime bak, elini uzat, böğrüme koy. İmansız olma, imanlı ol!» Tomas O'na, «Rabbim ve Allah'ım!» diye cevap verdi.
İsa ona, «Beni gördüğün için mi iman ettin?» dedi. «Görmeden iman edenlere ne mutlu!»
İsa, öğrencilerinin önünde, bu kitapta yazılı olmayan başka birçok mucizeler yaptı. Ne var ki yazılanlar, İsa'nın, Allah'ın Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O'nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır.