OMELIE / Omelie TR

12 gen 2014

12/01/2014 - MESİH İSA’NIN VAFTİZİ BAYRAMI – A

12/01/2014 - MESİH İSA’NIN VAFTİZİ BAYRAMI – A -

1.Okuma Yeş. 42,1-4.6-7 * Mezmur 28 * 2.Okuma Hav. İşl. 10,34-38 * İncil Mt. 3,13-17

İbranilerin geleneksel arınma törenleri çoktu ve sık yapılırlardı: onların bu geleneklerinin sebebi, Allah’ın büyüklüğünün farkında olmaları ve kurban sunmak veya sadece dua etmek için bile kendilerini karşısına çıkmaya layık görmemeleriydi. Bir kişi “kirli” sayılan bir şeye veya kirli bir hayvana veya bir insan cesedine dokununca su ile arınması gerekiyordu. Bu dokunma istek dışı bile olsa ve dolayısıyla vicdan azabı da olmasa, arınma gerekli olurdu: gerçi bu arınma sadece dışsal bir törendi, pişmanlık veya tövbe gerektirmiyordu. Yahya da, herkesi su ile arınmaya çağırıyordu ve onlara suya dalmaları için yardım ediyordu, gösterdikleri alçakgönüllülük eyleminin de tanığı oluyordu. Aynı zamanda Yahya, arınmaları sadece dışsal olmasın diye, günahlarından pişman olmalarına ve gerçekten yaşam tarzlarını değiştirmelerine yardımcı oluyordu. Gerçekten de o, kendisinden Allah ile dostluk içersinde olmak için ne yapmaları gerektiğini soranlara tavsiyede bulunuyordu. Peygamber gibi konuşan, ilkel bir şekilde giyinen bu kişinin doğurduğu heyecan, “dünyanın günahlarını kaldıran” kişinin artık mevcut olduğunu ilan etmesinden kaynaklanıyordu. Bu sebepten Allah’ın, ruhları arındırmak için gönderdiği kişiyle karşılaşmaya hazır olabilmek için yaşam tarzını değiştirmek gerekiyordu. Peygamber Yeşaya, Mesih’i Allah’a bile sevinç veren biri olarak ilan etmişti: “İşte gönlümün hoşnut olduğu seçtiğim kulum!”. O’nun hakkında çok güzel, en güzel sözler yazıldı. O’nun üzerinde Allah’ın Ruhu olacak ve o, “Milletlere adaleti verecek”, “Şaşmadan hakkı bildirecek”, “Dünyada hak ve adaleti yerleştirecektir”. Buna çok ihtiyaç vardı, çünkü insanlar arasında egoizm hüküm sürüyordu, şiddet ve haksızlık vardı; hatta bunu halen bugün de beklemekteyiz: gerçekten de birçok haksızlık sebebiyle acı çeken birçok yerde ve birçok yürekte, O gelmezse hiçbir şey değişmemektedir.

Ve işte Yahya’nın önünde günahlarını itiraf eden pişman insanlar arasında İsa da geliyor ve vaftiz edilmek istiyor. Bu mümkün mü? Yahya şaşırıyor, biz de hayret ediyoruz. O günahsız, günahlarımızı üstlenmek için geldi ama kendini bizden farklı göstermiyor: O’nun alçakgönüllülüğü mükemmeldir. O’na iman eden Yahya’ya kısık sesle şöyle diyor: “Şimdi izin ver bana, çünkü doğru olan her şeyi bu şekilde yerine getirmemiz gerekir". İsa, Yahya’nın yanlış düşündüğünü ve kendisinin vaftize ihtiyacı olduğunu söylemiyor, ancak bu eylemi gerçekleştirmenin zamanıdır ve faydalıdır. O ve Yahya “doğru olan her şeyi” gerçekleştiriyorlar, kısacası Allah’ın peygamberlere açıkladığı arzusunu gerçekleştiriyorlar. Küçük olan büyüğün dediğine boyun eğiyor, aynen Yakup’un abisi Esau’ya, Davud’un Saul’e, hatta İsrail halkı önce Mısırlılara daha sonra da Romalılara boyun eğdiği gibi… İsa her şeyden üstün olmasına rağmen alçakgönüllülükle geliyor ve hizmet ediyor. Allah’ın sevgisinin güzelliğini ve gerçekliliğini belirten alçakgönüllülüktür. İşte gerçekten yaşanmış bu alçakgönüllülük, İsa’nın üzerine Baba’nın hoşnutluğunu çekmektedir. Baba, Oğul’un alçakgönüllülüğü sebebiyle, “Sesi” ve “Ruhu” ile gelir ve Oğlunu tanıtıp yüceltir. Allah’ın Ruhu İsa üzerine güvercin şekliyle görünür olur, Ses ise arınmaya ihtiyacı olmayan o insanın kim olduğunu açıklar. O zaten Baba’nın hoşuna gitmektedir, şimdi insanlar önünde alçaldıktan sonra daha da çok hoşuna gitmektedir.

"Sevgili Oğlum budur. Ondan hoşnudum”: O, Allah’ın sevincidir. O, Allah’ın insanlara beslediği sevgiyi göstermektedir, böylece O’nun var oluşuna katılmaktadır; bu yüzden Oğul diye çağrılmaktadır. Bu şekilde de Allah kendisini Baba olarak gösterir. O Oğul, sevgili oğuldur çünkü Baba’dan gelen ve tüm insanlığa ulaşan sevgidir, insanlık günah ve fakirlik içersinde olmasına rağmen ona ulaşmaktadır. Tüm halkı yıkayan ve tüm günahlarını toplayan Ürdün nehrinin suyu şimdi İsa’nın bedenine inmektedir. İsa o suyla ıslandığında kim bilir ne düşündü, ne dedi veya ne dua etti? Belki de şöyle dedi: “Baba, burada günahkârlarla beraberim. Onlar günahlarının kefaretini ödeyemezler çünkü hala ve daima günah içersindeler, borçları da artmaktadır. İşte ben geliyorum, senin sonsuz sevgini taşıyan ben onların yerine pişman oluyorum: kendimi günahları için Sana sunuyorum”.

Bugün biz Rab İsa’ya teşekkür etmeliyiz, hep teşekkür etmeliyiz, çünkü sevgisi ve alçakgönüllülüğü ile bizi kurtardı. Biz Allah’ın sevgisini kabul edebiliyorsak ve O’nu sevebiliyorsak, O’na şükredebiliyorsak ve O’nu Baba olarak çağırabiliyorsak, bu ancak ve ancak İsa’nın bu alçakgönüllülük eylemi sayesindedir.

Mesih İsa, sen biz günahkârlarla birliktesin, günahsız olan Sen, bizi kurtarıyorsun ve ayağa kaldırıyorsun. Şimdi ümit edebiliyoruz, hep senin yanında ve ardında olabilmeyi ve Senden hiç ayrılmamayı diliyoruz. Seninle şimdiden cennettin sevincini ve Baba’nın bizleri orada beklediğini bildiğimizden gelen huzuru tadabiliyoruz.