ME
NU

Tanr覺 Sevgidir (yeni)






Tanr覺 Sevgidir 

 

 

Giri 

Bu sayfalar, kay覺tlardan al覺nm覺 olup, senin için birkaç saat çöl sessizlii içinde yaamana yard覺m edebilecek basit yönlendirici düüncelerdir. Özellikle de yaln覺z kald覺覺nda ve sana rehberlik edebilecek kimse olmad覺覺 zaman. 

Bu sayfalar覺 okuman覺n ruhsal yaam覺na yararl覺 olabilmesi için, biraz zaman覺n覺n olmas覺 ve bu zaman覺n da sessizlikte geçmesi çok önemlidir:

-          d覺 sessizlii: D覺tan gelen herhangi bir gürültünün veya baka insanlar覺n olmad覺覺 sessiz bir ortam arayacaks覺n, 

-          gözlerin sessizlii: Aç覺k havada bile olsa, çok fazla hareketli nesnelerin olmad覺覺 bir ortam araman覺 öneririm,-           

-          yürein sessizlii: Kayg覺lar覺n覺 uzaklat覺r; eer akl覺na yapman için bir eyler gelirse, bunlar覺 bir ka覺t üzerine not alarak bir daha da düünmemeye çal覺! 

Bir - iki sayfay覺 yava yava oku ve daha sonra kitapç覺覺 kapat, yüreinde bakt覺覺n 襤lahi ahsiyet ile birlikte sevgiyle kal ve O’nunla sohbet et, hayaller kur, düüncene özgürlük ver!

Daha çok ey bilmek için yeni eyler kefetmeye çal覺ma, bunun yerine içinde Rab’be kar覺 sevginin ve samimiyetinin gelimesine izin ver! 

Bu sayfalarda mükemmellii hiç arama! Bunlarda, sadece ... yürek için balang覺ç noktalar覺 veya yönlendirici düünceler bulacaks覺n!

Peder Vigilio Covi

BABA

OUL

KUTSAL RUH

KUTSAL ÜÇLÜ-B襤RL襤K

Kar覺lama

Kutsal Üçlü Birliin 襤konas覺 - k覺sa bir yorum

 

 

BABA 

 

Baba olan Tanr覺’yla kar覺lamak için O’na bakmak, özellikle de O’nu sevmek için biraz zaman ay覺ral覺m. 

Baba Tanr覺’y覺 ilk önce Yarat覺c覺 olarak görmekteyiz. Bu ekilde O’na yaklamak daha kolayd覺r. Nitekim, olaanüstü bir doaya bürünmüüz; küçük büyük pek çok eyle ilenmi – bizim görme yeteneimizi aan, gözlerimizin görebileceinden daha küçük - bir doa. Babam覺z olan Tanr覺’n覺n büyüklüünün biraz覺n覺 anlayabilmemiz için, bir damla suda olabilecek olan覺 veya s覺n覺rs覺z uzayda olan覺 düünmek yeterlidir. Baba, her eyi – bir çiçein ya da bir böcein harikalar覺ndan y覺ld覺zlar覺n harikalar覺na kadar – bizim için haz覺rlad覺. 

Dolay覺s覺yla biz, etraf覺m覺zda olan her eye bakt覺覺m覺zda Tanr覺’n覺n bilgeliini, O’nun büyüklüünü ve her eye kadir s覺n覺rs覺z gücünü ‘görmek’ istiyoruz. O’nun bu ‘niteliklerini’ bizim urumuza, bizi sevmek için kulland覺覺n覺 da göz önünde tutarak düüneceiz. 

襤nziva yani sessizlik dönemi boyunca etraf覺na bakmak için bahçenin veya orman覺n bir köesinde durabilirsin. Bir kiraz aac覺na veya bir yapraa, bir çiçee veya bir fidana veyahut da bir daa dikkatlice bakarak bütün özelliklerini incele. Bunlar覺n, ne kadar büyük bir bilgelik ve hayal gücünün ürünü olduunu düün. Bunlar覺n tümü, seni, Baba’y覺 övmeye ve hayranl覺kla O’na bakmaya, O’na tap覺nmaya ve ükretmeye yönlendirecektir. Gördüün yarat覺klar覺 Tanr覺’n覺n melekleri yani Tanr覺’n覺n ‘habercisi’ olarak görebilirsin. Bu nesnelere soru sorduunu hayal edebilirsin, ”Sen ki Baba’m覺n elleriyle biçimlendirilmisin, bana O’ndan bahset; O’nun hakk覺nda bir eyler söyle!” Bu zamana, Baba’m覺z olan Tanr覺’y覺 överek, kutsayarak ve O’na tap覺narak son vereceksin! 

 

Bir ad覺m daha ileri gidelim ve Baba’n覺n bizlere, Kendisini neden ‘Baba’ diye ça覺rtmak için, böyle insani bir kelime salad覺覺n覺 düünelim! Bu kelime ile bizler, annemizle birlikte bize, yaam veren kiiyi ça覺rmaktay覺z. Tanr覺’n覺n bizlere, kendisini ‘baba’ diye seslenmemizden daha güzel bir ça覺rma ekli bulamad覺!

 

‘Baba’ sözcüü, bizim için en yak覺n kiiyi; domadan önce bizi sevmeye balayan kiiyi simgeler. Babam覺z bizim için beii haz覺rlam覺; bizleri, erkek ya da kad覺n olduumuzu dahi bilmeden önce, sevmi; saçlar覺m覺z覺n sar覺覺n m覺 yoksa siyah m覺? Hatta iyi ya da kötü müyüz? Bunu bile bilmeksizin bizleri sevmitir.

Ne güzeldir ki; Tanr覺, bizler taraf覺ndan çar覺lmak ve sevilmek için bu ad覺 seçti, Baba!...

O halde Tanr覺, bizler daha domadan önce bizleri düünmü Oland覺r. O’na cevap verip vermeyeceimizi bilmeden önce bizleri düünüp sever. Hatta bizi, Kendisine; “teekkür” edip etmeyeceimizi bilmeden önce sever.

 

Bir müddet durup, doay覺 seyredip, Baba’y覺 övüp teekkür ettikten sonra, düünebileceimiz en iyi babay覺, bizimkinden daha iyi bir babay覺 ki biz her zaman ona sahip olmay覺 düledik... Böyle bir babay覺 hayal edebilmek için bir müddet duraca覺z. Bu zaman süresinde, Baba Tanr覺’n覺n bize kar覺 hayallerimizden daha büyük, daha derin ve sonsuzluu aan bir sevgiyi, bir güveni, bir deeri beslediini düünelim. 

Göreceiz ki baba, çocuu bir oyunca覺 k覺rd覺覺nda, tamir edebilendir. Çocuu hata yapt覺覺nda koabilecek oland覺r.

Çocuk, eli babas覺 taraf覺ndan tutulduunda, onu korkutabilecek hiçbir tehlikenin olmad覺覺n覺 fark eder. Kendini güvende hisseder ve gerçekten de güvendedir.

Baba Tanr覺’n覺n, bir baba gibi, elini bize uzatt覺覺n覺 göreceiz; elimiz O’nun elindeyken, art覺k bizim için hiçbir tehlike yok, bizi korkutabilecek hiçbir ey de yoktur.

Aziz Pavlus, “Tanr覺 bizimle birlikteyse, kim bize kar覺 ç覺kabilir?” diye yazm覺t覺r.

Bu yüzden Baba’y覺 yarat覺c覺 gibi, ama özellikle bizi seven ve hiç kayg覺 duymaks覺z覺n kendisine dayanabileceimiz ve güvene-bileceimiz, samimiyetle davranabileceimiz bir baba olarak görürüz.

Bir çocuk, babas覺n覺n kollar覺nda hiçbir ey söylemeksizin durabilir. Bu ekilde bizler de Tanr覺 ile huzur içinde kalabilir ve O’nun kollar覺nda uyuyabiliriz. Nas覺l ki, bir baba çocuunun, kollar覺nda uyumas覺na sevinirse, Baba’m覺z olan Tanr覺’n覺n da, kollar覺nda uyumam覺za sevindiini düünebiliriz. Dua ederken uyusak da bunu bir kötülük olarak saymayal覺m! Peder Tanr覺 böyle bir babad覺r!...

Bundan baka, Peder Tanr覺, fikirlerimizi ve davran覺lar覺m覺z覺 düzelten kiidir; buna ihtiyaç varsa. Çünkü O, bizi sever, bizden daha ilerisini görür ve bizim için en iyi yolun hangisi olduunu bilir; o yöne doru bizi yönlendirir. Bu yollar覺 bizim görmemiz gerekmemektedir. Biz, kendimizi O’na yak覺n tutup, O’nu izleyeceiz; bu bize yeter. Çünkü Baba, ouldan daha büyüktür. 

Tanr覺’y覺 bir isimle ça覺rmamaktay覺z. Çünkü O’nunla ayn覺 eitlikte bulunmamaktay覺z; ama daima evlatlar覺z ve bir evlat, babay覺 asla ad覺yla ça覺rmaz, onu her zaman ‘baba’ diye ça覺r覺r.

Ayn覺 ekilde biz de Tanr覺’y覺 hep ‘Baba’ diye ça覺rmaktay覺z. Bu isim, O’nun bize kar覺 ald覺覺 ‘yerin’ ismidir! Bu isim bize, O’na muhtaç olduumuzu ve O’na kar覺 samimiyetle davranabilmemizi hat覺rlat覺r, ayn覺 zamanda O’na da bizimle olan sorumluluunu hat覺rlat覺r. O bizleri, bazen ya da s覺k s覺k kötü olsak bile, sevmeye söz verdi! Her ne kadar biz, ‘Baba’ ismiyle Tanr覺’ya, O’nun bizi sevmesinin ve sevgisinin balang覺ç noktas覺n覺n bizde deil, kendi iyiliimizde de deil, ancak ve ancak O’nda bulunduunu hat覺rlatmaktay覺z. Tanr覺’n覺n bize kar覺 olan sevgisi; bize, kim olduumuza ve yapt覺klar覺m覺za bal覺 deildir. O, sevgi Ruh’u olduu için, bizi daima sevmektedir. 襤sa, ”Baba, günei hem kötüler üzerine, hem iyiler üzerine dourur; yamurunu hem dorular üzerine, hem doru olmayanlar üzerine yad覺r覺r” diyor. Tanr覺’ya, insanlar覺n davran覺lar覺na bal覺 olmad覺覺 için kutsal diyoruz.

Tanr覺, sadece kendisini seveni sevmez. O, kutsal olduu için sever. O, Sevendir, ve her sevginin kayna覺d覺r.

O’nun davran覺覺 bizimkinden farkl覺d覺r! Herhangi biri, bizi k覺racak bir davran覺ta bulunursa, doal olarak kendimizi, ona bu davran覺覺 iade etmek zorunda hisseden duygular içinde buluruz. Bu ekilde, sadece sevmeye devam eden Tanr覺’dan etkilenmek yerine, bizi k覺rm覺 kimselerden etkilenmekteyiz. Tanr覺 gerçekten kutsal Oland覺r, çünkü bizden “etkilenmemektedir”, O’nun sevgisi davran覺lar覺m覺za; hatta Kendisine kar覺 olan davran覺lar覺m覺za bile “bal覺” deildir. Nitekim Tanr覺 günahkâr覺 da sevmektedir. Tam da; günahkâr覺 sevdii zaman, bize sevgisinin büyüklüünü göstermektedir ve kan覺tlamaktad覺r! Peder, Olunu bizler daha günahkârken dünyaya gönderdi!

O, bizi böyle sevdi ve böyle sevmekte.

Çocua kar覺 olan baka davran覺lar覺n覺 da kefetmek için, bu mükemmel babaya bakarak, sessizliin bu zaman覺nda devam edelim; bu davran覺lar覺n, Baba Tanr覺’da da var olduunu kefedeceiz!

Baba Tanr覺’n覺n kar覺s覺nda daima büyük bir güven, büyük bir samimiyetin içerisindeyiz; 襤branilere mektupta yaz覺ld覺覺 gibi, “Kayra taht覺na tam bir güvenle yaklaal覺m!”.

 

***

 

Baba Tanr覺’y覺, yarat覺l覺tan ve babam覺zla yapt覺覺m覺z tecrübeden tan覺d覺k; bunlar覺n ötesinde bak覺覺m覺z覺 襤sa’n覺n etkili yard覺m覺yla yöneltebiliriz. O, Baba ile yaamaktad覺r ve O’nu mükemmel bir ekilde “gördü”. O, Baba’y覺 baz覺 dorulamalarla, kendi ahsiyetiyle (“Beni görmü olan Baba’y覺 görmütür), baz覺 benzetmelerle göstermekte; ayr覺ca 襤sa, Baba ile olan ilikisini, duas覺n覺 bize iittirerek tan覺tmaktad覺r.

Özellikle, “Kaybolan oul” olarak bilinen; ama daha iyisi “Sad覺k Baba” denebilen benzetmenin üzerinde duraca覺z. (Lk 15)

Bu benzetmede 襤sa, bize Baba’y覺; ac覺 çekmeyi, beklemeyi, kabul etmeyi, affetmeyi bilen, kutlamay覺  ve sevinmeyi bilen bir baba olarak tan覺t覺r!

 

Baba! Seni ben, beni seven bir baba olarak tan覺yorum! Senin sevgin hep yenidir! Sen bir evlad覺n sana dönmesinden mutlusun! Sana, sevinç duyma f覺rsat覺 vermek istiyorum! Ve senin yüzünün üzerinde parlayan sevinç, benim de yüzüme yans覺yacakt覺r! Kutsal Baba, teekkürler sana!

Baba, senin hakk覺nda bilebileceimiz, bir kum tanesi gibi, terazi ile tart覺lamayan toz gibidir: 

 

Sen Sonsuz ve Ebedi Olans覺n, s覺n覺rs覺z Sevgi’sin!

Eer sen, kendin hakk覺nda bir eyi göstermek istersen,

“Ben bunu biliyorum! Ben bunu kefettim” diyemeyen

ve yapmak için de araçlar覺 olmayan kiiye gösterirsin.

Sen kendini, küçüklere ve alçakgönüllülere gösterirsin.

Bilgililer ve zekilerden ise kendini saklars覺n.

 baa dön

 

 

OUL

 

 

imdi, Oul’u yani 襤sa’y覺 gözlerimizin önüne getirelim. O’nu sevebilmemiz ve O’nun taraf覺ndan sevilebilmemiz için, O’nunla birlikte bir süre ho vakit geçirelim! Bize, 襤sa’ya bakmak, Baba’ya bakmaktan daha kolay gelecektir; nitekim Baba’y覺 kimse gör-memitir. 襤sa ise, O’na tan覺kl覺k edip O’nun hakk覺nda çok ey anlatm覺 olan havariler taraf覺ndan görülmütür.

Bunun için 襤ncil’in, 襤sa’y覺 tasvir eden olaylar覺ndan birini veya bir bakas覺n覺 görüp onlarla özdelemek bizim için yeterli olacak.

 

襤te birkaç örnek:

襤sa'n覺n küçüklüüne, Çocuk olan 襤sa’ya bakal覺m. O, her eye muhtaçt覺r. O, dünyan覺n Kurtar覺c覺s覺d覺r; yine de Meryem, O’nun kundak bezlerini y覺kamal覺d覺r; O, dünyan覺n Kurtar覺c覺s覺d覺r; yine de O’na, yürümeyi öretmek gerekmektedir! Bizim düüncemize göre bir eyler gerçekletirmek için, güçlü ve yetkili olmam覺z; konuma ve kendimizi hissettirme yeteneklerine sahip olmam覺z gerek-mektedir. Dünyan覺n Kurtar覺c覺s覺 ise hiçbir ey söylememektedir. Bununla beraber O, imdiden meleklerin, çobanlar覺n, Simeon ve Anna’n覺n, Y覺ld覺zbilimcileri’nin, belki daha pek çok insanlar覺n da sevincidir. Henüz hiçbir vaazda bulunmam覺, henüz hiçbir mucize gerçekletirmemiken, hiçbir organizasyon yapmam覺ken, yine de O, dünyan覺n Kurtar覺c覺s覺d覺r.

Bu gerçeklikten unu anlamaktay覺z; O’nun vaazlar覺 deil, söyleyecekleri de deil, O’nun kendi kiilii yani 襤sa’n覺n kiilii önemlidir! Bundan, 襤ncil’i okuyabilmemizden veya okuma kabi-liyetimizden, hatta bütün Kutsal Yaz覺lar覺 ezbere bilmemizden deil, sadece 襤sa’da ve 襤sa ile yaamaktan doluluumuzu his-setmekteyiz. O, dünyan覺n Kurtar覺c覺s覺d覺r!

 

Sessizliimiz süresince 襤sa'y覺 seyretmek için dural覺m. Beytle-hem’deki ah覺rda veya Nas覺ra’daki ailede O’na bakabiliriz; O’nu, bebek, sonra da çocuk olarak ve Yusuf ile birlikte çal覺an bir genç olarak görebiliriz. O, çivileri çak覺p veya söküp yerleri süpürürken, müterilerle ilgilenip birkaç i yapmak üzere evlere gittiinde, kendisi dünyan覺n Kurtar覺c覺s覺 olduunu bilmektedir. O, yine de otuz y覺l boyunca bu dünyada gizli olarak yaamaktad覺r.

 

imdi, 襤ncil’deki baka birkaç olaya bakal覺m: Örnein, 襤sa göl kenar覺nda yürürken iki bal覺kç覺y覺 görüp ça覺r覺yor, sonra, yine iki bal覺kç覺y覺 daha. Onlar覺, çok büyük bir iman eylemi ile ça覺r覺yor. Çünkü onlara, “襤sterseniz benim ard覺mdan gelin” demiyor; onlara, “Benim ard覺mdan gelin” diyor (Lk 4,18–22).

 

襤sa, nereden geldiini ve sözlerinin de Baba’dan kaynakland覺覺n覺 bilmektedir. Çünkü O, Baba ile birlikte kalmaya ve sadece O’nun isteklerini yapmaya al覺m覺t覺r. Buna, birkaç “pratik yapma” günleri ile yani bir k覺rk günlük “çöl yaam覺” ile al覺m覺t覺r. 襤sa için “bu çöl yaam覺”, tek ba覺na Baba ile kalmaya bir al覺t覺rma olmutur.

襤sa, o “çöldeki k覺rk gün” boyunca, sadece Baba’n覺n sesini dinlemek için, O’ndan baka sevecek ve konuacak hiç kimseye sahip olmamak için, Baba ile tek ba覺na kalm覺t覺r.

Baba Tanr覺 ile tek ba覺na kalan 襤sa, sadece Baba’n覺n yüreine, sadece O’nun isteine bal覺 olmaya kendini al覺t覺rmaktad覺r. Öyle ki kalabal覺覺n içinde olduunda ve etraf覺nda pek çok insan taraf覺ndan sar覺l覺p itilecei zaman bile 襤sa, insanlar覺n etkisi alt覺nda kalmayacak, bu zamanlarda bile O, Baba’n覺n isteini, O’nun arzular覺n覺 anlamaya çal覺acakt覺r.

 

Farkl覺 insanlarla beraber olmak, 襤sa için, sadece farkl覺 ekilde hareket edebilmeye bir f覺rsatt覺r. Hem tüm eylemleri, hem de bunlar覺n tüm yaanma ekli için 襤sa, kendisini “etkilemesi” için, sadece Baba’ya izin verecektir.

Bunu defalarca görmekteyiz. Örnein, 襤sa, çölde bulunup herkese yemek verdii zaman, bunu yapmadan önce gözlerini gökyüzüne çevirerek Tanr覺’y覺 kutsam覺t覺r. Lazarus’un mezar覺n覺n önünde bulun-duu zaman kalabal覺a deil, hatta Marta’ya da deil, sadece Baba’ya kulak vermitir.

Ayn覺 ekilde, arkadalar覺n覺n çat覺dan indirdii felçlinin önünde 襤sa, insanlar覺n hareketleri ile kendisinden istediklerini yapmam覺t覺r. Bunun yerine O, o an için Baba’n覺n istediini gerçekletirmitir: Felçli için en önemli ey, Tanr覺 ile bar覺maktan gelen yüreinin sevincine ulamakt覺r! 襤sa ona, “Günahlar覺n ba覺land覺!” demitir. O, öncelikle yüree bakm覺t覺r. 襤sa, bir insan覺n gerçekte neye ihtiyac覺 olduunu görür. O felçli, iyileip yataktan kederle dolu bir yürekle kalksayd覺, bu neye yarayacakt覺? Bu tür keder, çok sal覺kl覺 ama kendisi ve bakalar覺yla bar覺 içinde olmayan insanlarda bulun-maktad覺r. Bu insanlar, kendilerini iyi hissetmemektedirler. Çünkü Tanr覺’n覺n önünde onlar覺 engelleyen bir eyler var, yani bir günah vard覺r. Bundan, sal覺kl覺 olman覺n en önemli ey olmad覺覺n覺 anl覺yoruz. Bundan daha iyi bir eylerin olduunu anl覺yoruz. 襤sa, Baba’n覺n, felçlinin yüreine sevgi ve sevinci verebilme arzusunu görmütür ve böylece, her eyden önce, onu affetmitir. Daha sonra O, bunu yapma yetkisinin var olduunu göstermek için, felçliyi iyiletiriyor. 襤sa iyiletirmeyi tümden ikincil ey olarak gerçekletirmektedir. Bunu yaparken, insanlar覺n bak覺lar覺ndan ya da düüncelerinden deil, Baba’dan etkilenmektedir.

襤sa, tek ba覺na kalabilecek biridir.

 

襤ncil’in bir baka anlat覺s覺na bakal覺m; 襤sa, bir aac覺n üzerinde oturmu olan Zakkay ad覺nda bir adam覺 görür, hemen aa覺 inmesini ve kendisini, evinde misafir etmesi için ça覺r覺r. 襤sa, o an tuhaf bir ey görür; kendisi O kadar kalabal覺k bir insan kitlesiyle çevrilidir ki, O’nu, ilgileriyle yiyeceklermi gibi davran覺rlar ve O’na çok büyük bir sevgi gösterirler... Ama 襤sa, h覺rs覺zl覺k yaparak geçinen Zakkay’a sevgi duyar duymaz bir anda yaln覺z kal覺r. Bu insanlar覺n, h覺rs覺za duyduu soukluk ve nefret 襤sa’n覺n üzerine düer. Öyle ki O, bir h覺rs覺zla k覺zg覺n bir kalabal覺k aras覺nda tek ba覺na bulunmaktad覺r. 襤sa anl覺yor ki, o kalabal覺k – belki de ayn覺 ey bizim ba覺m覺za da gelebilir... – O’nu sevdiklerini söylemektedirler; ama O’nun yapt覺覺n覺 onaylamamaktad覺rlar. Bu, gerçek bir sevgi deildir! Birini sevdiimizi söylerken, onun yapt覺klar覺n覺 kötü yarg覺larsak, asl覺nda o kiiyi sevmemekteyiz!

襤sa, yaln覺z kalm覺t覺r. Kalabal覺覺n söylediklerini önemsemi olsayd覺, Zakkay’覺 yüreinde kabul etmeyi beceremezdi. 襤sa, o h覺rs覺z覺 sevmeye yetenekli oldu, çünkü Baba’n覺n yüreine sürekli olarak bal覺 kalarak, O’nun, o h覺rs覺z覺 sevdiini görüyordu.

 

Bu olay覺, 襤sa’n覺n, Zakkay’覺n Baba’ya dönüü ve tövbesinden hissettii sevincine kadar tasarlayabiliriz.

 

***

 

Rab’be, Kafatas覺 - 襤branice Golgota - denilen yerde iken sevgi ile bakal覺m. 襤ki kii, en az覺ndan yüzeysel ekilde, 襤sa’n覺n ayn覺 durumunu yaamaktad覺rlar; üçü de haçta, 襤sa da ortalar覺nda bulunmaktad覺r. 襤sa, dünyay覺 ikiye bölüyormu gibidir; bir tarafta 襤sa'y覺 Tanr覺’n覺n Olu olarak kabul edenler, dier tarafta O’nunla alay edenler var.

H覺rs覺zlardan her ikisi de u ismi kullanmaktad覺r, “Tanr覺’n覺n Olu”, fakat onlardan birisi, “Tanr覺’n覺n Olu”nu söyleyerek hala kendini düünmektedir; nitekim, “Eer Tanr覺’n覺n Olu isen, beni aa覺 indir!” diye devam etmektedir.

Asl覺nda o, 襤sa'n覺n gerçekten Tanr覺’n覺n Olu olduuna inanm覺yor, çünkü O’nu ciddiye alm覺yor. “Eer Tanr覺’n覺n Oluysan, haçtan in ve beni de indir!” diyor. O, Tanr覺’n覺n Olu’nun durumunu ve O’nun karar覺n覺 olumsuz gibi yarg覺lamaktad覺r. Öbür h覺rs覺z ise, “Eer sen Tanr覺’n覺n Oluysan, benim de seninle gelmemi sala!”. “Eer sen Tanr覺’n覺n Oluysan ve bununla birlikte bu durumda bulunmaktaysan demek ki Tanr覺, seninle ayn覺 durumda bulunan beni de sevebilir. Sen, Tanr覺’n覺n Olu’sun, bununla birlikte bu kadar çok ac覺 çekmektesin; buna ramen huzur içerisindeysen; bu, senin huzurun bana da gelebilir demektir”.

Bu h覺rs覺z 襤sa'y覺 ciddiye al覺yor ve O’nun, Tanr覺’n覺n Olu olduuna, bunun için, o ölüm durumunda bulunduunda bile, Baba taraf覺ndan sevilmi olduuna inan覺yordu.

Bu olay sayesinde 襤sa, dünyada var olan bölünmeyi ortaya koymutur. Bugün de bu durum aynen gerçeklemektedir; 襤sa’y覺 ciddiye alanlar da var, O’nu hor gören ve alay edenler de var.

 

Bir saatlik sessizlikte kalarak, bu olaylardan birini göz önüne getirebilirsin ve buna sevgi ile bakabilirsin.

Gördüümüz ahsiyetlerin herhangi biriyle özdeleeceksin, 襤sa’ya tap覺nacaks覺n. Yeni bulular yapman önemli deil, 襤sa’n覺n kendisi taraf覺ndan sevilmene izin verip O’na kar覺 olan sevgini yenilemen önemlidir!

O’na, O’nu sevdiini söyle, “Beni sevdiin için, 襤sa, sana teekkür ediyorum! 襤sa, seni seviyorum!”

 baa dön

 

KUTSAL RUH

 

 

Kutsal Ruh’a sevgi ile bakmak için bir süre dural覺m! Bizler art覺k O’nun mabediyiz! Kutsal Ruh’u hiç kimse, ne görmütür ne de görebilir. Hiç kimse O’nu tutamaz! Çünkü O, rüzgâr gibidir. Hiç kimse O’na dokunamaz çünkü O, alev gibidir! Kutsal Ruh’u, ruh olmas覺na ramen ve bunun için 襤sa gibi insan olmamas覺na ramen, O’nu çok iyi tan覺yabiliriz. Özellikle Kutsal Ruh, “ruh” olduu için, O’nun içimize girmesine, bizimle kalmas覺na izin verebiliriz.

 

Kutsal olmayan dier ruhlardan ay覺rt edebilmek için, biz O’nu “Kutsal” Ruh olarak adland覺r覺yoruz. Bir ruh nedir?

襤nsan覺n ruhu, insan覺 hareket ettirendir; onun davran覺lar覺na, onun Tanr覺’yla ve dier insanlarla olan ilikilerine, onun geçmii ile ilgili olan düüncelerine, onun gelecei ile ilgili olan tasar覺lar覺na, onun nesnelere kar覺 olan tav覺rlar覺na egemen oland覺r, onun yaam覺n覺 etkileyendir.

 

Bunu birkaç örnek ile ifade edebiliriz: Al覺 veri yapmaya gitti-imizde farkl覺 davran覺larda bulunabiliriz. Kimi kendini, sadelik, fakirlik ruhuna yönlendirmeye izin vererek, daha iyi eyleri arama-dan, bulduklar覺 ile yetinmektedir; bakas覺 kendini memnuniyetsiz bir ruha veya cimriliin ya da bo gösteriin ruhuna b覺rakabilir. En basit eyleri yapt覺覺m覺zda bile, bir ruh mutlaka vard覺r. O, daima Kutsal Ruh deildir; ama yine de bir ruhtur. Bunlar da; fedakarl覺k ruhu, fakirlik ruhu, sevgi ruhu, sab覺r, itaat, dua ruhu ya da bo gösteri, öç, yüzeysellik, eletiri, iffetsizlik, k覺skançl覺k, alayc覺l覺k... ruhu olabilir.

 

Baz覺 ruhlar vard覺r ki onlar覺n, bizimle yaayan insanlar覺n içlerinde daima bulunmalar覺n覺 arzu ederiz. Baz覺lar覺n覺 ise hiç bir zaman görmek istemeyiz; maalesef bizler, onlar覺n içimizde yaamalar覺na bazen izin vermekteyiz; ama böyle olmamal覺, çünkü onlar dier insanlarla aram覺zda güvensizlik ve bölücülüün ürününü yarat覺rlar. Öyle ruhlar var ki, kötü olmayan yerde de kötülüü gördürürler ve insanlar覺n içinde bölünme yarat覺r, Tanr覺’y覺 överek ve ükrederek, O’nun önünde kalma kabiliyetini engeller, tasaya ve yürek s覺k覺nt覺lar覺na kadar korkular覺 yarat覺r, bazen fiziksel sonuçlara da götüren ruhsal ve psikolojik hastal覺klara neden olurlar.

 

Eer hiç kimse Kutsal Ruh’u göremezse, O’nun nas覺l olduunu nas覺l bilebiliriz? 襤çinde Kutsal Ruh’u tamam覺yla yaatan bir tek kiiye sevgi ile bakabiliriz ve bu kiinin kendini yönetmeye, çeitli durumlarda, hangi ruha izin verdiini görebiliriz. Bu kii 襤sa’d覺r.

襤sa’da, hayat覺n her an覺nda, Kutsal Ruh vard覺r. O’nda, her eyden önce dua ruhunu - sürekli olarak Baba ile birlikte kalmakta -, itaat ruhunu - Baba’n覺n yapt覺覺n覺 gördüünün d覺覺nda hiç bir ey yapmamakta ve Baba’n覺n gösterdiinin tümünü yapmakta - olduunu görmekteyiz. 襤sa'da sevgi ruhunu ve ayn覺 zamanda kararl覺l覺k ruhunu da görmekteyiz. O, insanlar覺n etkisi alt覺nda kalmamaktad覺r. O, sars覺lmaz ve kal覺c覺d覺r. O’nda sab覺r, fakirlik, sadelik... ruhunu görmekteyiz.

Bu ruhlar覺 bir kristalin yüzeyleri gibi düünebiliriz. Bir kristali farkl覺 ekillere çevirebiliriz, her ekilde de farkl覺 yüzlerini görebiliriz, fakat kristal tektir. Ruh için de ayn覺s覺 olmakta; O, kendisini bazen dinleme ruhu olarak, bazen dua ruhu, bazen de katlanma, itaat ruhu, bir baka zaman da teselli, sevgi ya da kararl覺l覺k ruhu olarak gösterebilir... Fakat O, her zaman Kutsal Ruh’tur! Sadece,  O’nun, 襤sa’n覺n hayat覺n覺n ve bizim hayat覺m覺z覺n da çeitli durumlar覺nda, kendini gösterme ekilleri deiir.

 

***

 

Hiç kimse Kutsal Ruh’u görmemitir; ama O’nun hakk覺nda bir eyler bilmekteyiz. O, kendini güvercin eklinde göstermitir. Güvercin bir kutur! Bir ku uçtuu zaman her eyi yükseklerden görür. Bir daa ç覺k覺p, köylere yüksekten bakt覺覺m覺zda buralar, içlerinde geçirdiimiz zamanlardan daha farkl覺 bir ekilde görünmektedir: Nesneleri uzaktan görüyoruz; onlardan yararlansak da kendimizi onlardan ayr覺lm覺 gibi hissederiz.

Kutsal Ruh bizi sanki bu dünyadan deilmiiz gibi, bu dünyada oturtmaktad覺r; t覺pk覺 kular gibi; bunlar dünyada oturmaktalar fakat dünyadan ayr覺lm覺lard覺r.

Aziz Pavlus, Korintoslulara birinci mektubunda öyle söylemektedir, “Bundan böyle, kar覺s覺 olanlar yokmu gibi yaas覺n; yas tutanlar yas tutmuyormu gibi, sevinenler sevinmiyormu gibi, sat覺n alanlar bir eyleri yokmu gibi, dünya varl覺覺n覺 kullananlar hiç kullanm覺yormu gibi yaas覺n. Çünkü bu dünyan覺n görünüü geçip gitmektedir” (1Kor 7,29 - 31).

襤çimizde, bu özgürlüü yaratan Kutsal Ruh’tur. Bu ekilde O, Baba’ya ve Oul’a sürekli olarak bal覺 kalmam覺z覺 salar. Kutsal Ruh’u kabul ettiimiz zaman bizler de bu tecrübeyi yaar覺z: Dünyada kalmaktay覺z ama ayn覺 zamanda dünyadaki eylere bal覺 olmay覺z. Sevincimiz, bu dünyadaki sevinç deil de, adlar覺m覺z覺n göklerde yaz覺l覺 olmas覺n覺 bilmemiz olacakt覺r. O halde ac覺lar覺m覺z da son gerçek deildir. Çünkü biliyoruz ki asl覺nda adlar覺m覺z gökyüzünde yaz覺l覺d覺r. T覺pk覺 bir fincan kahvenin dibindeki eker gibidir. Eer kar覺t覺r覺rsak kahvenin tümü tatlan覺r! Ac覺lar覺m覺z için de ayn覺 olmakta; eer biz bunlarla bu temel gerçekliiyani, adlar覺m覺z覺n göklerde yaz覺l覺 olmas覺 gerçeini - kar覺t覺r覺rsak, art覺k ac覺n覺n a覺rl覺覺 kalmaz. Tanr覺’n覺n Ruh’u içimizdeyken, biz ac覺 çekmiyormu gibi ac覺 çekmekteyiz.

Güvercinlerin bir al覺kanl覺覺n覺 daha gözledim; onlar, iyi niyetli olanlar覺n kendilerine yaklamas覺na izin verirler, fakat birinin kendilerine zarar vermek istediini de hemen fark ederler. Onlar çok uyan覺k ve dikkatlidirler. Tanr覺’n覺n Ruh’u, uyan覺k kalma ve dikkat etme Ruh’udur. Kutsal Ruh’u olan bir kii, kötülüü ve kötülüün sebebi olabilecek durumlara yaklaamaz. O, Kutsal Ruh’u, yani gerçek, iyilik, kabul etme ruhunu ta覺yan kiinin, kendisine yakla-mas覺na izin vermektedir.

 

***

 

Kutsal Ruh kendini dier ekillerde de gösterdi; Pentekost günü atee benzer diller gibi. Burada iki tasvir görmekteyiz: Dil ve ate. Dil, bizlere içimizdeki olan覺 ifade ettiren, düündüklerimizi söylettiren bedenimizin uzvudur.

Tabi ki dil, yaln覺z olduumuzda veya denizin ya da çölün ortas覺nda iken deil, bakalar覺yla birlikteyken yararl覺d覺r. Dil, bize iletiim kurdurur, bakalar覺yla birlikte oldurur. Ruh da, bakalar覺 uruna ve bakalar覺yla birlik içinde olabilmemiz için, içimizdeki olan覺 ifade ettiren dil gibidir; ama bizlere, içimizdeki her eyi deil de sadece, içimizde ateten ar覺t覺lm覺 olan覺 ilettirir. Eer içimizde kötülük varsa, Kutsal Ruh bunu bizlere ilettirmez; O bize, sadece Tanr覺’n覺n ateinden ar覺t覺lm覺 düünceleri iletmemize izin verir.

Ayr覺ca, Kutsal Ruh, kendini bize dil görümünde göstererek, Tanr覺’n覺n büyük ilerini ilan ettiren olarak tan覺t覺r. T覺pk覺 O’nu ald覺ktan sonra havarilerin yapt覺klar覺 gibi. O, bizim Tanr覺 hakk覺nda korkusuzca konumam覺z覺 salar.

襤çimizde oturan Kutsal Ruh deil midir? Oul deil midir? Ve Olun olduu yerde oturan, Baba deil midir? Kutsal Ruh, dier insanlara da Tanr覺’n覺n bizlerde ne yapt覺覺n覺, O’nun bizim için ne olduunu iletmemizi salar. Ve Tanr覺’n覺n bakalar覺 için yapt覺klar覺, bizim için de sevinçtir. Kutsal Ruh daima bize, içimizdeki her iyilii ve Tanr覺’dan gelen her eyi dile getirmemizi salar.

Bir kii ile Tanr覺’dan bahsettiimiz zaman, O’ndan iyi konu-tuumuz ve O’nu övdüümüz zaman ya da bir bakas覺 ile dua ettiimizde, bu insanlarla aram覺zda güçlü bir ba覺n doup büyü-düünün fark覺na varabiliriz. Kutsal Ruh çok güzel bir uyum, derin bir birliktelik yarat覺r ki bundan daha büyüü olamaz; Baba ile Oul aras覺ndaki de ayn覺 birlikteliktir!

Atee benzer diller! Ate, aç覺k renkli, 覺覺kl覺 ve belli. Kutsal Ruh da bizi, aç覺kça, yüree dokunan ve dierlerine de 覺覺k verenyani, t覺pk覺 atein 覺覺k verdii gibi - sözlerle konuturur.

 

Pentekost günü Kutsal Ruh, havarilere baka bir ekilde de kendini gösterdi. Onlar, hiç anlamadan yeni dillerde konuurlarken, dierleri, nas覺l olduunu bilmeden, bu dilleri anl覺yorlard覺.

Günümüzde de zaman, zaman Kutsal Ruh, u armaan覺 insanlara veriyor: Tamamen kar覺l覺ks覺z, zekan覺n memnuniyetinin ödülünü almadan bile, anlams覺z seslerle veya melodilerle Tanr覺’y覺 övdürüyor.

Kutsal Ruh gerçekten birlik ruhudur. O, bizim birlik içinde olmam覺z覺, hatta sözler olmadan bile, birbirimizi anlamam覺z覺 salayand覺r. u hikayeyi okudum: Aziz bir kei, onun dostu olan baka bir aziz keii ziyaret etmeyi arzu etmi. Çünkü uzun seneleri ondan uzakta geçirmi. Kar覺lat覺klar覺 zaman birbirlerinin önünde diz çökmüler ve bütün geceyi, bir tek söz söylemeksizin, öyle geçirmiler. Güne doarken bu iki dost ayaa kalkm覺 ve yeniden ayr覺lm覺lar. Örencileri büyük bir hayret içinde kalm覺lar. Çünkü onlar覺n aziz hocalar覺 bir tek söz bile konumam覺lard覺! Gerçekten buna gerek yokmu çünkü Kutsal Ruh, onlar aras覺nda en önemli olan覺 iletmiti! Her biri, ötekinin Tanr覺’da yaad覺覺n覺 anlam覺t覺. Bu, anla覺lmas覺 gerekenlerin en önemlisi idi.

 

襤sa taraf覺ndan sunulan, Kutsal Ruh’un baka tasvirlerinden birine daha sevgiyle bakal覺m: Rüzgar.

Rüzgâr, istedii yere eser. Hiç kimse onu göremez, fakat sesini duyar. Kutsal Ruh’u da kimse göremez; ama O’nun var olduunun, çok belli bir ekilde de fark覺na varabiliriz!

Kutsal Ruh’u hapsedemezsin, kendi mal覺n olarak sahiplenemezsin, fakat sürekli, O’nda dalm覺 halde kalabilirsin. O’na, seni emesine izin verebilirsin. Rüzgara kendisini emesine izin veren ey, yaamaktad覺r ve yaay覺p kendi ödevini gerçekletirmeye devam etmektedir. Oysa kendisini rüzgara kar覺 koyan eyler, k覺r覺labilir. T覺pk覺 aaçlar覺n kuru dallar覺na olduu gibi; bunlar k覺r覺l覺r ve at覺l覺r.

Kutsal Ruh, bir aç覺kl覺覺n bulunduu yere girebilen rüzgar gibidir; bu aç覺kl覺k, çok küçük olsa da, rüzgar覺n girebilmesi için gereklidir!

 

***

 

襤sa taraf覺ndan kullan覺lan baka bir tasvir de kaynaktan f覺k覺ran saf su: “Bana iman edenin bar覺ndan yaam veren 覺rmaklar akacakt覺r” (Yuh 7,38). 襤sa bunu, Ruh’tan bahsederek söylüyordu. Kaynak suyu, kuyu suyundan farkl覺d覺r. Kaynak suyu, daima taze ve serin akan bir sudur. Bu gün akan yar覺n akacak olanla ayn覺d覺r, bununla beraber daima farkl覺d覺r da. Uzunca bir süreyi kar覺s覺nda geçirip, onun güzelliini yorulmaks覺z覺n seyredersin ve sevinçle de onu içersin!

Sessiz bir zaman覺nda dalar覺n aras覺ndaki bir dereye varabilirsin ya da onu tasavvur edebilirsin; suyun duruluunu, saydaml覺覺n覺 görebilirsin. Kaynak sular覺nda, safl覺覺 ve effafl覺覺 görmekteyiz: Kutsal Ruh, gerçein, aç覺kl覺覺n ve içtenliin Ruh’udur. O, yeniliin de Ruh’udur.

Eer Kutsal Ruh’u içimizde ta覺rsak, hiç kimse bizimle birlikte kalmaktan yorulmaz ve de b覺kmaz, t覺pk覺 hiç kimsenin kaynaa bakmaktan yorulmad覺覺 gibi! Kutsal Ruh’u içinde ta覺yan bir kii ile sadece bir saat veya bir gün deil de, onunla y覺llarca seve, seve kal覺rs覺n. Çünkü Kutsal Ruh daima yenidir ve yeni eyler yaratabilir. Kutsal Ruh hiç yalanmaz ve bizim de yalanmam覺za izin vermez, tam tersine, bizim daima genç kalmam覺z覺 salar. Bizler, kendilerini Ruh taraf覺ndan yönetilmeye ve O’nun taraf覺ndan doldurulmaya izin veren yal覺 insanlar görürüz: Bunlar, genç gözükür ve hiç ölme-yecekmi gibi görünürler.

Bize, Kutsal Ruh’u tan覺mam覺zda yard覺m edebilecek daha pek çok görünüm vard覺r. imdilik bize güvercin, ateten diller, rüzgâr ve suyun tasvirleri yetmektedir.

 

Sahip olduumuz zamanlar boyunca Kutsal Ruh’la birlikte kalal覺m. Bu tasvirlere bakarak, O’na unu söyleyelim, “ükürler olsun sana, çünkü sen içimde ve d覺覺mdas覺n. ükürler çünkü sen içimde ya覺-yorsun ve çünkü ben, senin içinde dalm覺 olabilirim! Beni sar ve seninle doldur, beni deitir, gençletir, beni ayd覺nlat, dudaklar覺m覺, övgü ve ükran sunabilmem için, aç!” 

baa dön


 

 

 

Kutsal Üçlü Birliin 襤konas覺                                                         Andrej Rublev, 1411 (Civar覺)

 

 

 

 

KUTSAL ÜÇLÜ-B襤RL襤K

 

 

Peder’e, Oul’a ve Kutsal Ruh’a teker teker bakarak mutluluun tad覺na vard覺k, fakat Peder, Oul ve Kutsal Ruh’un birlikte nas覺l yaad覺klar覺n覺 görmedik.

Onlar; üç ah覺s, birbirlerinden ayr覺, fakat birlik içerisinde yaa-maktad覺rlar. Birlikte nas覺l kalabildiklerini ve aralar覺ndaki ilikiyi bilmek bizim için çok önemlidir.

 

Önümüzde bulunan tablonun yard覺m覺na bavural覺m: Bu tablo, Rusya’dan geliyor ve be yüz y覺l önce bir kei taraf覺ndan yap覺lm覺t覺r. Doulular için tablolar yani ikonlar, büyük anlam ta覺r. Çünkü Tanr覺’n覺n mevcudiyetinin bir iaretidirler. Ne zaman bir kii, böyle bir tablo yap覺yor ya da onu sadece restore ediyor ise, uzun bir süre oruç tutarak dua etmektedir ve resim yapt覺覺 süre boyunca, onun yan覺ndaki dier kimseler de, baka ey yapmadan, dua etmektedirler. Bunun için bu resimler - ikonlar birer ressam fantezisinden deil; duadan, Tanr覺 ile olan ilikiden, O’nun huzurunda olan bir yaamdan ve Kilise’nin Geleneklerine olan itaatten domulard覺r.

 

Bu ikonay覺 yapm覺 olan覺n ilk niyeti; bizlere meenin alt覺nda 襤brahim’i ziyaret etmi olan üç melei göstermektir. Sofrada olan kupas覺nda, 襤brahim’in onlara ikram etmek için kestii danan覺n ba覺 bulunmaktad覺r. Bunlar üç melektir: Melek sözcüü ‘haberci’ anlam覺na gelir; demek ki ikonadaki ahsiyetler bize Tanr覺’dan bir mesaj getirmektedirler.

Onlar, Tanr覺’n覺n melekleri yani O’nun habercileridir. Onlar覺n imajlar覺 bize, bu dünyada hiçbir zaman göremeyeceimiz, Tanr覺 ile ilgili bir eyi bildirmektedirler. Peder’i ve Ruh’u bu dünyada, kimse, hiç bir zaman, ne görmütür ne de görecektir.

 

Eer Onlar, bu ikonada melekler gibi gösterilmilerse bunun içindir ki Onlar覺n resmedilmi ekli, bizlere bir eyler öretebilir. Peder, Oul ve Kutsal Ruh’un nas覺l birlikte yaayabildiklerini görmek için, bu figürlerin birkaç özelliini ve ayr覺nt覺lar覺n覺 inceleyelim. Bizler için ikona deil de; birlikte yaad覺覺m覺z Tanr覺’n覺n Kutsal Üçlü Birlii önemlidir.

Sol taraftaki resmedilmi olan figür bize Peder’i, ortadaki Oul’u, sa taraftaki Ruh’u gösteriyor.

 

***

 

Resmedilmi olan figürlerin hareketlerini inceleyelim: Peder dimdik, sa eli Oul’a doru küçük bir iaretle yöneliktir; Oul, Baba’n覺n bu iaretine bakarak, onu kabul ettiini göstermek için ba覺n覺 eiyor. Ayn覺 zamanda Oul, takdis eden eliyle kupay覺 gösteriyor; ayr覺ca elinin bu hareketi bizim dikkatimizi Ruh’a doru yöneltmektedir.

Sanki, “Evet, Baba’n覺n isteine ve Oul’un cevab覺na destek verip onlar覺 yerine getiriyorum!” demek için Ruh, elini masan覺n üzerine koyuyor.

Baba’n覺n hareketi Ruh’ta huzur bulur, fakat Ruh’tan geri dönen bir hareket balamaktad覺r. Nitekim Ruh, Baba’ya ve Oul’a doru tamamen eilmekte, bu ekilde dönen hareket devam etmektedir.

Baba, isteini Oul’a göstermektedir. Oul, “Benim yemeim, beni yollam覺 olan覺n isteini yerine getirmek ve onun eserini tamamlamakt覺r”, “...Kendiliimden hiçbir ey yapmad覺覺m覺, Babam覺n bana örettiklerini söylediimi anlayacaks覺n覺z”, “Ancak benim isteim deil, senin istein olsun”.

Ruh da, Tesellici Ruh olarak; Baba’n覺n isteini yerine getirinceye kadar, Oul’a destek, teselli ve yard覺m etmek için O’nun yan覺ndad覺r.

 

Sonra da, bu hareketleri kendimiz için iaretler olarak görebiliriz! Baba’n覺n Oul’a doru uzanan eli bizlere; “Sevgili Olum budur; O’nu dinleyin” diyen sözünü hat覺rlatmaktad覺r. 襤te, Baba bize Oul’u gösteriyor. Dikkatimizi kendi üzerine deil, Oul’un üzerine çekiyor ve Oul’un üzerine derin derin düünmemizi; O’nu dinlememizi istiyor. Baba’n覺n bu büyük alçakgönüllülüe; kendi Olu için hissettii bu büyük deerine hayranl覺kla bakabiliriz. Peder’in elinin hareketi havari Pavlus’un sözünü de akl覺m覺za getirmektedir: “Herkes dierlerini kendinden üstün says覺n”.

Baba, bizlere de Oul’un sözlerini dinlememizi söylemektedir. Bu sözlere baka bir ey ekleme gerei duymamaktad覺r. Çünkü Oluna olan güveni tamd覺r! Oul, gerçek Oul gibi, Baba’dan örenmektedir ve O’nun gibi davranmaktad覺r. Bir yandan O, ahsiyetin merkezde olan bir yerde bulunmas覺 için, ba覺n覺 Peder’e doru eerek dikkatimizi O’na geri çeviriyor; dier yandan, “O size bütün söylediklerimi hat覺rlatacakt覺r”, “O, imdi anlamad覺覺n覺z eyleri anlaman覺za yard覺m edecek” diyormu gibi eliyle Ruh’u göster-mektedir. 襤sa havarilerine bu ekilde konumutu.

O halde 襤sa da dikkatimizi üzerine çekmemekte; bizleri, Ruh’a yönlendirip Baba’ya itaat ettirmektedir.

 

Ruh, Peder ve Oul gibi davranmaktad覺r. Kendi eilmi durumuyla, bizleri Onlara doru yeniden yöneltiyor!

Ruh, içimizdeyken ne yapar? Az覺m覺z覺 aç覺p bizleri Tanr覺’n覺n büyük ilerini ilan etmeye yöneltir. T覺pk覺, Pentekost Gününde, Ruh’u alan havarilerin yapt覺覺 gibi! Ruh bizi, Baba’y覺 övüp tapal覺m diye ve O’nun önünde evlatlar olarak yaayabilelim diye O’na götürür. O, içimizde bizlere evlatlar olduumuzu, evlatlar olmam覺zdan dolay覺, mirasç覺lar da olduumuzu kan覺tlayan Ruh’tur. Yine Ruh, 襤sa’n覺n önünde itaat eden hizmetkârlar olarak bulunmam覺z覺 salar: “Kutsal Ruh’la etkilenmeyen, ‘襤sa Rab’dir’ diyemez”.

Eer bizler 襤sa’ya, “Sen benim Rab’bimsin” diyebilirsek; daha dorusu, eer kendimizi O’nun önüne itaat içinde, bizlere sahip olan bir efendinin önüne koyar gibi koyabilirsek; bu, Ruh’un iinden baka bir ey deildir. O halde Ruh da dikkatimizi üzerine çekme-mektedir: Hayat覺m覺z覺 Baba’n覺n ve Oul’un dizinin dibine götür-mektedir.

Üç ahs覺n her birinin, dier iki ahs覺n an覺n覺 art覺rmas覺n覺 ve onlar覺 göstermesini görüyoruz: Gerçekten de onlar覺n hayat覺, her birinin dieri için kendi hayat覺n覺 kaybettii bir birliktir. Onlar覺n hiç birisi dierinden vazgeçemez, dieri olmadan yapamaz.

Bu, hareketlerle ilgili oland覺r.

 

Kutsal Üçlü Birlie; Baba, Oul ve Kutsal Ruh’un birliine bakarak, birlikte olan hayatlar覺m覺z覺n nas覺l olabilmesini ve nas覺l olmas覺 gerektiini anl覺yoruz.

Ailemizi ya da H覺ristiyan cemaatimizi, Kutsal Üçlü Birlii örnek alarak ekillendirebiliriz. Kutsal Üçlüünde her biri, dieri uruna kendi hayat覺n覺 vermektedir ve her biri, her zaman ötekini kendisinin önüne koyarak, O’nu kendinden üstün saymaktad覺r.

Tanr覺’n覺n hayat覺 bizim için sadece bir örnek deil, onu içimizde ta覺yabiliriz de. Gerçekten bizlerde, kar覺l覺kl覺 itaatten ve güvenden oluan tam üçlü sevgiyi yaama yetkisi; daha iyisi, lütfu var.

 

imdi ikonan覺n renklerini incelemeye geçelim:

Baba’ya bakal覺m; Çivit rengi bir mantosu, onun alt覺nda mavi bir tunik var. Gök rengi olan mavi, tanr覺sall覺覺 belirtmektedir. Her üç ah覺s da Tanr覺’d覺r; fakat bizler Baba’n覺n tanr覺sall覺覺n覺 göreme-mekteyiz, çünkü Baba’y覺 hiç kimse görmemitir. Bunun için mavi sakl覺d覺r, sadece göüs üzerinde ince bir erit görünmektedir.

Oysa, Peder’in an覺n覺 görmekteyiz! Çivit rengindeki an mantosu, bizlerin Baba’ya kendi büyük eserleri arac覺l覺覺yla yaklamam覺z覺 gösterir; ayn覺 eserleri Mezmurlar da duyurmaktad覺r.

 

imdi Oul’a bakal覺m: Tuniinin rengi kan k覺rm覺z覺s覺d覺r, mantonun rengi ise tanr覺sall覺覺n rengidir. Nitekim Oul insand覺r, kan覺n覺 verdi ve tanr覺sall覺覺 giyinmi oldu. Aziz Pavlus, Filipililer’e mektubunda, öyle demektedir: 襤sa “襤nsan biçimine bürünerek kendini alçaltt覺 ... Bu nedenle, Tanr覺 O’nu pek çok yükseltti ve O’na her addan üstün olan ad覺 ba覺lad覺” (Fil 2,8-9). Oul’a, Baba taraf覺ndan her yetki verildi. Sa omuzu üzerinde olan sar覺 etol, ayn覺 anda 襤sa’n覺n yetkisini ve O’nun boyun emesini (etol=boyunduruk) göstermektedir; mademki Oul Baba’ya doru tamamen itaatlidir; Baba O’na bütün yetkiyi verebilir! Zaten daha bu dünyadayken 襤sa, Baba’n覺n gücüne sahipti: Günahlar覺 affediyor, hastalar覺 iyiletiriyor, ölüleri dirilti-yordu; bütün bunlar, Tanr覺’n覺n ileridir!

 

Ruh, Tanr覺’d覺r ve yaam verir, bunun için yeil bir mantosu vard覺r. Yeil, hayat覺n rengidir. Kutsal Ruh, girdii insanlara yeni bir hayat veriyor.

 

Her üç melek de ellerinde k覺rm覺z覺 renkli birer denek tutmaktad覺r, uzun bir denek, t覺pk覺 hac覺larda veya çobanlarda olduu gibi; ama o kadar incedir ki, o, sadece bir semboldür. Krall覺k asas覺n覺n sembo-lüdür. Tanr覺, Kral’d覺r, fakat bask覺 eden bir kral deil; tersine seven ve hizmet eden bir krald覺r. Ayr覺ca, denein rengi k覺rm覺z覺d覺r: Bu da, sevginin ve kan覺n rengidir. Tanr覺’n覺n yetkisi, diktatörün yetkisi gibi deil, sevginin yetkisidir.

Bizler, Peder, Oul ve Kutsal Ruh’u yeryüzünde tan覺yoruz. 襤te, tüm yarat覺l覺 onlar覺n hayat覺na kat覺lmaktad覺r. Ruh’un ard覺nda; bir da, bir bulut, bir alev, veya Oul’dan Baba’ya doru esen rüzgâr gibi bir ey görünür. Ruh, bütün yarat覺l覺覺, bütün yarat覺lm覺 olan eyleri Baba’n覺n evine doru götürür. Bu ev sars覺lmaz ve eilmez. Onun pencerelerini ve kap覺lar覺n覺 da, kabul etmeye haz覺r bir ekilde aç覺k görüyoruz.

Oul’un arkas覺nda olan aaç da, yaam aac覺d覺r. - Bir dou hikayesi Haç覺n, yaam aac覺ndan yap覺ld覺覺n覺 anlatmaktad覺r: Mesih 襤sa yaamd覺r, yaam aac覺n覺n en güzel meyvesidir. - Bu aaç da Ruh taraf覺ndan Baba’ya doru götürülmektedir. Aziz Pavlus, yarat覺l覺覺n, Tanr覺’n覺n evlatlar覺n覺n görkemini görmeyi bekleyerek, inleyip, ac覺 çekmesini söylemektedir. Bütün yarat覺l覺, Baba’n覺n evinde toplanmay覺 beklemektedir.

 

***

 

imdi ikonada olan yerimiz hangisidir diye bakal覺m.

Meleklerin kanatlar覺, bu aileye her girii engellemektedir. Sadece ön tarafta aç覺k bir alan b覺rakmaktad覺rlar.

Eer biz, önden; aç覺k yerden girersek, her eyden önce soldaki ve sadaki meleklerin taburelerinin aras覺nda olan, kupa eklindeki yeil bir alanla kar覺la覺r覺z. Bak覺lar覺m覺z覺 kald覺rd覺覺m覺zda, sunakta, masada, küçük bir boluk ile kar覺la覺r覺z: Bu, ehitlerin kutsal kal覺n-t覺lar覺n覺n yeridir. Biraz ilerisinde, Oul taraf覺ndan kutsanm覺 olan ve üç melein elleriyle iaret ettii, masan覺n üstüne koyulan kupay覺 bulmaktay覺z. Bu kupa, meleklerin konumas覺n覺n ve tüm ikonan覺n orta noktas覺d覺r.

Masa örtüsünün görünen k覺sm覺 da kupa eklindedir! Eer masa örtüsünün çizgilerini yukar覺ya ve aa覺ya doru devam ettirirsek, iki büyük melek aras覺nda, 襤sa’n覺n figürünü kapsayan büyük bir kupay覺 kefederiz.

Bizim yerimiz burada, ön taraftad覺r. Biz, buradan kupaya girebiliriz. Hem Kutsal Üçlü Birlie bakabilmemiz, hem de O’nun içerisinde yaabilmemiz için tek yol udur: Kendimizi bu kupan覺n içine koymak; yaam覺m覺z覺, 襤sa’n覺n Ruh arac覺l覺覺yla, Baba’ya sunduu sunusuyla birletirmek.

 

襤sa’yla birlikte, Kutsal Ruh’un teselli ile, Baba’n覺n isteini gerçekletirmek: 襤te bizim yerimiz budur! ehitlerin yeridir!

Eer kendimizi bu duruma koyarsak ve, hayat覺m覺z覺 sunarak, Tan-r覺’yla birlik içerisine girersek, ite o zaman Üç ahsiyetin birbirlerine söyledikleri kelimeleri iitmeye, aralar覺nda geçen konumalara kulak misafiri olmaya balayabileceiz.

u an, benim hakk覺mda neler söylüyor olabilirler?

Baba Oul’a, benim hakk覺mda ne söylüyor olabilir? Belki de O’na, halen hayat覺n覺 benim için vermeye haz覺r olup olmad覺覺n覺 soruyor mu? Oul cevap veriyor: Ba覺n覺 eerek, kabul ettiini ifade edecektir.

 

***

 

Sen de sessizlik içinde, ahsiyetlerin; Birinin Ötekine söyledii sözlere, Oul’dan honut olan Baba’n覺n O’na söyledii sözlere kat覺labilirsin. Sen de, sessizlik içinde, Baba ile birlikte, on dakika süresince, 襤sa’n覺n ad覺n覺 tekrarlayabilirsin; Baba ile birlikte için-deymi gibi, 襤sa’y覺 ça覺rmaya çal覺abilirsin! Sonra da on dakika daha, gözlerini kapatarak, 襤sa’yla birlik içinde, Baba’y覺 ça覺ra-bilirsin, “Abbà, Baba”; bunu da nefes al覺p veri ritmiyle söylemeye devam et; nihayet on dakika daha, “襤sa, sen Rab’sin” demek için kendini Ruh’la birletir!

 

Kutsal Üçlü Birliin nas覺l ve hangi konuda senin hayat覺na örnek olmas覺na bakmak için kendine biraz zaman ay覺r; sonra, Baba, Oul ve Kutsal Ruh aralar覺nda ne diyorlar diye kulak misafiri olup dinlemek için de. Nihayetinde, bir an için; Birine, sonra Dierine; öbür ikisinin ad覺n覺 telaffuz etmek için, kendini birletirmek amac覺yla da kendine zaman ay覺r. Bu ekilde Kutsal Üçlü Birlik senin için sadece bir model olarak kalmayacakt覺r!

Bizler O’na dalm覺 olarak yaamaktay覺z. Baba, Oul ve Kutsal Ruh’un ad覺na vaftiz oluruz, yani dalm覺 oluruz. KUTSAL ÜÇLÜ B襤RL襤K bizden uzak, kar覺m覺zda gördüümüz bir aile deildir: Bizler, tanr覺sal ahsiyetlerin söylediklerini, Onlar覺n yapt覺klar覺n覺 yapmak, Onlar覺n dinlediklerini dinlemek için, O’nda yaamaktay覺z.

baa dön

 

Kar覺lama

 

Rublev’in Kutsal Üçlü Birlik 襤kona’s覺ndan yard覺m alarak,

Baba, Oul ve Kutsal Ruh’la 

 

 

Üç Melek,

üç sima,

bir tek sevginden gelen

üç mesaj!

 

Tek bir arzu:

Birbirine,

üçüncüyü sevmek için yard覺mc覺 olmak!

 

Tek bir yaam:

Sonsuz olsa da,

bir an sürer,

çünkü

aç覺k, alçakgönüllü ve kararl覺 bir hareketle

sunulmaktad覺r.

 

Herkesin yüreklerini ve ellerini

kendine çeken

tek bir ortak noktas覺!

 

Bazen bir sesten,

bazen de bakas覺ndan

söylenmi olan

ve halen tekrarlanan,

tek bir söz:

Sevginin sözü.

 

Büyüyen bir sevinçle

kabul edilen

tek bir melodi:

Dierinin sesi.

 

Sevgi, sevgiyi ça覺r覺r,

sevgi cevap verir

ve sevmeye devam eder.

Nihayet sevginin nehri

beni de sarmaya gelir.

 

Güçlü sevginin

k覺rm覺z覺 denei,

güçle

sevmeyi bilen ellerde

tutulmaktad覺r!

Sevgi için özgür olmay覺 bilen ellerde!

Sevgi tektir,

ancak sevme ekli üçtür:

Veren, kabullenen

ve de teyit eden.

 

Baba verir,

Oul kabul eder,

Kutsal Ruh teyit eder.

 

Tek sevgiyi her biri verir,

her biri de al覺r,

ayr覺ca her biri teyit de eder;

o sevgi ki,

kendinin yaayan olmas覺na hiç son vermez;

o sevgi ki,

her hareketi ve her bak覺覺,

insan覺n can覺n覺n hiç durmadan arad覺覺

ve sadece Tanr覺’da bulduu

huzurla ve dinlenmeyle

doldurmaya son vermez.

 

Tanr覺, sen, Sevgi olabilme sevincini

yaymaya devam eden

Baba’s覺n,

Oul ve

Ruh’sun.

 

O sevinç ve o huzur, o dinlenme,

sadece genç yüzlerinizde ve yüreinizde

kalmazlar;

benimkine de aktararak,

beni sözü ve tatl覺 melodiyi dinlemeye al覺p götürür;

o söz, o melodi ki,

Sevgili’nin Ad覺n覺 tekrarlamaktad覺r.

 

“襤sa” diye Baba diyor,

“Abbà” diye Oul yan覺tl覺yor,

Destek Veren susuyor:

Bazen birine, bazen de ötekine,

sevgi dolu diyaloga devam etmeye

güç verir.

 

Biraz dinliyorum,

biraz konuuyorum,

ve, Onlarla birlikte, Sevgi’nin Ad覺n覺

söylemeye bal覺yorum...

 

Bu Ad覺 ile,

benimkini de duyaca覺ma

emin olaca覺m!

 

Pek çok kana boyanan sevgi gömleini

giyinmeye ça覺r覺lmaktay覺m;

hayat覺n sunmas覺na ça覺r覺lmaktay覺m:

Bu sunma da, art覺k sonsuza dek

beni hayat覺n Hayat覺na birletiriyor.

 

Sonsuza dek

Üçlü Birliin an覺 ve övgüsü olan

dopdolu kupan覺n içinde,

gözden kaybolmaya ça覺r覺l覺yorum.

 

襤nsanl覺覺n g覺das覺 olmak;

zor bir görevdir!

 

Budur arzu,

budur iyi niyet,

Üçünden

tek bir aile k覺lan.

 

“Evet, geliyorum”,

beni ça覺rana: “Evet” diyorum.

 

Daha önce

襤sa da “evet” dedi;

Onunla birlikte

ben de,

ey Baba ve Kutsal Ruh,

sizler taraf覺ndan iyice ekillendirilmi

ve kabul edilmi

kupaya dalmak istiyorum.

 

Bedenimin, buna kar覺 ç覺kt覺覺n覺 hissediyorum,

ey Baba!

Ancak yüzünü memnuniyet dolu görüyorum,

Olundan dolay覺;

o Oul ki,

Kendine beni de güçle çekti.

 

Az覺m susar,

gözlerim bekler,

yüreim coar:

Art覺k, tüm yarat覺l覺覺n özledii

ve bekledii sevgi evindeyim!

Kutsal Baba,

ben seninleyim!

Oul ile birlikte;

bana, “Evet”, sen de Sevgi Sözlerimizi söyle!”

diyen Tesellici ile birlikte.

baa dön



Kutsal Üçlü Birliin 襤konas覺 - k覺sa bir yorum.

 

Kei Andreji Rublev Tanr覺’y覺 hiç kimsenin görmediini bilmektedir. Ancak 襤sa’n覺n bizlere Peder, Oul ve Kutsal Ruh olan Tanr覺’n覺n yaa-m覺ndan her eyi göstermi olduunu da bilmektedir.

襤ncil’i derin derin düünüp, uzun zaman dua ettikten sonra, iittiklerini f覺rça darbeleriyle dile getirmeye çal覺覺r. Bunlar覺 bize, 襤brahim’i ziyaret etmi olan üç melein renkleri ve hareketleri ile söylemek istiyor. Her üçünün Tanr覺l覺覺n imgesi olan mavi bir elbiseyi giymi olmaktad覺r. Peder’in elbi-sesinde bu renk sakl覺d覺r (sol taraftaki melek): Peder Tanr覺, yarat覺klar覺n覺n güzelliinin ve bilgeliinin arac覺l覺覺 olmadan (pembe mant覺), hiç kimseler taraf覺ndan görülmemitir.

Oul, insand覺r (kan k覺rm覺z覺s覺 tunik); Baba’dan her yetki alm覺t覺r (sar覺 etol) ve kendisinin yapt覺klar覺yla Tanr覺 olarak belli oldu (mavi mant覺). Hepimiz onun Tanr覺l覺覺n覺 gördük: “Beni görmü olan Baba’y覺 görmü olur!”.

Kutsal Ruh (sa taraftaki melek) Tanr覺’d覺r ve hayat veriyor (yeil, yaayan nesnelerin rengidir). Tanr覺 ile olan dostluumuzun hayat覺 bize Ondan gelir.

Her ey Peder’den kaynakl覺 olmaktad覺r (ayakta durma). O, ortada olan kupay覺 takdis eden elle göstererek, Oulu ça覺r覺yor. Oul, Baba’n覺n isteini – yani, insanlar için, kendini yiyecek ve içecek yapmas覺n覺 - anl覺yor ve onu kabul ediyor (ba覺n覺 eerek kupay覺 kutsuyor) - “Benim yiyeceim, beni gönderenin isteini yapmak ve iini tamamlamakt覺r” -, ayn覺 zamanda, Tesellici Ruh’tan yard覺m dilemektedir (sa kolunun hareketi). Bu, Oul için olan Baba’n覺n isteini kabul ediyor (masan覺n üzerine koyulan el) ve, kendi eilmesi ile, dikkatimizi, Baba ve Oul üzerine çekmektedir: O bizleri, 襤sa’n覺n önünde itaat haline (“Tanr覺’n覺n Ruh’undan etkilenmeyen, ‘襤sa Rab’dir’ diyemez” ), Baba’n覺n önünde de, güven içinde b覺rakm覺 olarak koymak istiyor (“Tanr覺 öz Olu’nun ‘Abba’ Baba’ diye seslenen Ruh’unu bizim yüreklerimize gönderdi”).

Üç Kiinin bu sevgisinin dönmesinin içerisinde bana da yer vard覺r: Derin ve gizli, neeli ve bal覺l覺k isteyen konumaya kat覺labileyim diye, benim için de yer var; bu, ehitlerin, yani hayat覺 sunanlar覺n yeridir (Altar覺n küçük pençe-resi). Yerim, kupa eklindedir (sada ve solda oturan iki melein aras覺ndaki bo yer).

Bana da Baba, O’nun sofras覺nda yiyip içmemi; yaam覺m覺, 襤sa ile birlikte, yiyecek ve içecek olarak insanlara sunmam覺 isteyip istemediimi sorar; ve, eer kabul edersem, Baba’n覺n evinin eiinde nihayet oturanlar覺n rahatl覺-覺na içine girmemi salar.

 

 

 

Nihil obstat: Mons. Ruggero Franceschini archiep., 襤zmir, 11 Ekim 2012

                                 

Bu kitapç覺k H覺ristiyan Cemaatler için

Aziz Pavlus Katolik Kilisesinde (Konya) Haz覺rlanm覺t覺r.   Tel:+90 0 332 3536226

2012

 

baa dön