OMELIE / Omelie TR

25 mar 2018

25/03/2018  MESİH İSA'NIN YERUŞALEM'E GİRİŞİ BAYRAMI - B

25/03/2018  MESİH İSA'NIN YERUŞALEM'E GİRİŞİ BAYRAMI - B

Giriş Okuması Mk 11,1-10

*1. Okuma İşaya 50,4-7 *Mezmur 22 *2. Okuma Filip 2,6-11 *İncil Mk 14,1 - 15,47

Bu günkü pazar günü, biz, Hıristiyanları, yılın en anlamlı haftasına sokmaktadır: Kutsal Haftaya! Bu hafta boyunca, neredeyse her anı, İsa'yla birlikte, O'nun yüreğinde yaşamaya çalışıyoruz, çünkü O'nun Bedeninin canlı üyeleriyiz ve böyle kalmak istiyoruz!

Bu günkü törene, Yeruşalem'e girince İsa'nın ve öğrencilerinin tattığı sevinci yaşayarak, başlıyoruz.

İbraniler için, Kutsal Şehir'e yaklaşmak, Mabet'e götüren yolları ve merdivenleri çıkmak, gerçekten sınırsız bir sevinçti. İsa bu anı, Peygamberlerin bunu önceden bildirdikleri şekilde, yaşamak istedi. Peygamber Zakarya "bir eşek yavrusu üzerine" gelen "alçakgönüllü" bir "kral"dan bahseder. İşte İsa iki öğrencisini, tam da "üzerine daha hiç kimsenin binmediği", bu yüzden dinsel kullanışa uygun olan, bir sıpayı almaya gönderiyor! İsa onun üzerine, bir kral gibi biniyor ve öğrencileri, zafer kazanmış kahramanlar için gelenek olduğu gibi, giysilerini ve dalları onun önüne serip, mezmurun sözleri bağırıyorlar: "Rab'bin adına gelene övgüler olsun"! İsa'yı, kendi yüceliği için ayrılmış Mabet'e ve kendi şehrine giren Mesih olarak, tanıyorlar.

Bugün bizler de, zeytin yada palmiye dallarını yükselterek, "Hozanna!" diye sesleniyoruz! Bugün biz de, Zeytinlik Dağının yolunda sevinçle yürüyen, Çedron Vadisine inen ve Mabet'e doğru çıkan öğrencilerin arasında bulunuyoruz. Bugün biz de, İsa'yı sevindiriyoruz! Ve O da bizi sevindiriyor! Rab'be tanıklık ettiğimizde, yürek neşesi ve yaşam gücü artar!

Bugün, İsa'nın kastettiği ve Golgota'da sonuçlanan, yürüyüşü izlemeye başlamak için, sevince ve güce ihtiyacımız vardır. Bu günkü Ayinin okumaları, "Hosanna" diye seslendikten sonra, bizi İsa'nın ıstırabının gizemi içine sokuyorlar. O'nun ıstırabı gerçekten bir gizemdir, yani insanı seven Allah'ın, sevgi dolu isteğine bağlıdır!

İşte İeşaya Peygamber bize İsa'yı, Allah'ın isteğini dikkatle dinleyen, insanların yarattıkları acılarda Allah'ın yardımına güvenen, Yahve'nın Kulunu olarak tanıtıyor. O, Yahve'nın Kulu'dur! Kendi sözüyle teselli etmek ve yardımcı olmak istediği, ümitsiz insanlar tarafından, teslim ediliyor. Mezmur O'nun ıstıraplarını tasvir edip, Peder'e olan güvenini ve herkese iyi haberi iletme isteğini anlatmaktadır.

Aziz Pavlus, Efeslilere Mektubunun metninde, İsa'ya, kendi tanrısal yüceliğinden vazgeçecek kadar alçakgönüllü ve itaatli hizmetkar olarak, bakmamıza yardımcı oluyor! Ancak Peder Oğlu'nun sevgisinin karşısında duyarsız kalmayıp, O'na, bütün varlıklar tarafından tapılmaya ve her dil tarafından övülmeye layık olan, bir adı veriyor! Aziz Pavlus bu şekilde İsa'nın ıstıraplarını ve dirilişini yorumlayarak, bize bu olaylara, Allah'ın bakışıyla bakmaya yardım etmektedir!

Aziz Markos tarafından yazılan Mesih İsa'nın ıstırapları ve ölümü, bir kadının sevgi eylemi ile başlamaktadır. Bu kadın bir kap kırarak, çok değerli sümbül yağını İsa'nın başına döküyor. Bu hareketten çıkan tartışmalar, Kilisenin sürekli yaşadığı çelişkileri gösteriyor. O kadın, Kilisenin sembolüdür! Ve Rab'bini doğru ve o kadar güzel bir şekilde tam sevdiği anda, O'nunla zaman "kabettiği"nde, O'nun Sözünü bildirmek için enerjisini kullandığında, O'nu dinlemek ve O'nu övmek için O'nunla beraber kaldığı tam o sırada, Kilise engellenip eleştirilmektedir!

Ben bu Kilise'ye ait olmak, tüm sevgimi İsa'ya vermek, istiyorum. Fakirlerin mırıldanmayacaklarından eminim, çünkü onlar da İsa'ya verilmiş sevgiden yararlanacaklar! Bu saf sevgi; Rab'bi Getsemani'ye ve Golgota'ya kadar izlemeyebilmek için gereken, güç sağlayan, tek sevgidir. Gerçekten de haçın yanında, Yuhanna dışında, yalnızca kadınlar vardı!

İncil'i okurken, İsa'ya olan sevgimizin gelişmesini ve büyümesini arzu edeceğiz. Sevgimiz, İsa’nın haçını taşımak zorunda kalmış olan Kireneli Simon'un sevgisinden, daha büyük olsun! İmanımız da gelişsin, o zaman Yüzbaşı ile birlikte "gerçekten bu, Allah'ın Oğluydu!" diye seslenmeyi bileceğiz!

Tüm bu hafta boyunca bu imanda ve bu sevgide kalacağız!

OKUMALAR

Giriş Okuması Markos 11,1-10

Kudüs'e yaklaşıp Zeytin dağının yamacında bulunan Beytfacı ile Beytanya'ya geldiklerinde İsa öğrencilerinden ikisini şu sözlerle köye gönderdi: «Karşınızdaki köye gidin. Köye girer girmez, üzerine daha hiç kimsenin binmediği, bağlı duran bir sıpa bulacaksınız. Onu çözüp bana getirin. Biri size, `Bunu niye yapıyorsunuz?' derse, `Rab'bin ona ihtiyacı var, hemen geri gönderecek' dersiniz.»
Gittiler ve yol üzerinde, bir evin sokak kapısının yanında bağlı buldukları sıpayı çözdüler. Orada duranlardan bazıları, «Sıpayı ne diye çözüyorsunuz?» dediler.
Öğrenciler İsa'nın kendilerine söylediklerini tekrarlayınca, adamlar onları rahat bıraktı. Sıpayı İsa'ya getirip üzerine kendi giysilerini yaydılar. İsa da sıpaya bindi. Birçokları giysilerini, bazıları da çevredeki ağaçlardan kestikleri dalları yola serdiler. Önden gidenler ve arkadan gelenler şöyle bağırıyorlardı: «Hozana!
Rab'bin adıyla gelene övgüler olsun!
Atamız Davut'un yaklaşan egemenliği kutlu olsun!
En yücelerde hozana!»

İsa Kudüs'e varınca tapınağa gitti, her tarafı gözden geçirdi. Sonra vakit ilerlemiş olduğundan Onikilerle birlikte Beytanya'ya döndü. 

1.Okuma Yeşaya 50,4-7

Yorgunlara sözle destek olmayı bileyim diye Rab Yahve bana eğitilmişlerin dilini verdi. Eğitilenler gibi dinleyeyim diye kulağımı uyandırır her sabah. Rab Yahve kulağımı açtı, Karşı koymadım, geri çekilmedim. Bana vuranlara sırtımı açtım, Yanaklarımı uzattım sakalımı yolanlara. Aşağılamalardan, tükürükten yüzümü gizlemedim. Rab Yahve bana yardım ettiği için Utanç duymam. Kararımdan dönmem, Utandırılmayacağımı bilirim.

Mezmur 22(21),8-9.17-18a.19-20.23-24

Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin! Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin. Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar. Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Mintanım için kur'a çekiyorlar. Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş! Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar! Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin! Çünkü O mazlumun çektiği sıkıntıyı hafife almadı, Ondan tiksinmedi, yüz çevirmedi; Kendisini yardıma çağırdığında ona kulak verdi.

2. Okuma Aziz Pavlus'un Filipililere Mektubundan Sözler 2,6-11

Kardeşlerim, aranızda duygularınız, Mesih İsa'da bulunan duyglara benzer olsun. Mesih, Tanrı'nın özdeşliğinde olmakla birlikte, Tanrı'ya eşit olmayı elde edilmiş bir hak saymadı. Ama yüceliğinden soyunarak kul özünü aldı ve insan benzeyişinde doğdu. İnsan biçimine bürünmüş olarak ölüme, çarmıh üzerinde ölüme bile boyun eğip kendini alçalttı. Bunun için de Tanrı O'nu pek çok yükseltti ve O'na her adın üstünde olan adı bağışladı. Öyle ki, İsa'nın adı anıldığında göktekiler, yerdekiler ve yer altındakilerin hepsi diz çöksün ve her dil, Baba Tanrı'nın yüceltilmesi için İsa Mesih'in Rab olduğunu açıkça söylesin.