Fraternità Gesù Risorto
Casa di Preghiera S.Maria Assunta - Tavodo - TN

ME
NU

Calendario

Omelie

Opuscoli

Altri scritti

OMELIE / Omelie TR

21 ott 2012
21/10/2012 - Olağan Devre 29. Pazar Günü - B

21/10/2012 - Olağan Devre - 29. Pazar Günü - B

Dünya Misyonerler Günü

1.Okuma Yeş. 53,10-11 * Mezmur 32 * 2.Okuma İbr. 4,14-16 * İncil Mk 10,35-45

Bugün tüm Katolik Kiliselerinde kutladığımız dünya misyonerler günü, bizi okuma parçalarını dikkatle dinlemeye davet eder. Misyonerler günü kutlamak ne demektir? Elbette Kilisenin misyonu hakkında düşünmektir… Kilise dünyaya sevgi olan Allah’ın Sözü ve eylemi olmaya gönderilmiştir. Kilise, İsa’nın mevcudiyetinin var olmaya devam etmesidir, dolayısıyla yaşamına katılmasıdır. İsa’nın hayatı, tüm insanların, tüm milletlerin kurtuluşu için sunulmuş hayattır. Sevgimizin, yeryüzünün tüm insanlarına ulaşma yolunu bulmalıdır: Sadece fakirlere değil, özellikle halen Baba tarafından sevildiklerini, evlatları olduklarını bilmeyenlere ulaşmak gereklidir… İsa gibi kendini Allah’a sunmanın güzelliğini ve tamlığını açıklamak gereklidir. Kendisiyle kalmak istediklerini söyleyen Yakup ve Yuhanna’ya İsa’nın verdiği cevap da budur. Onlar, o anda isteklerinin anlamını ve ne denli zor olduğunu bilmiyorlardı. Rab onlara bunu açıkladı. Biz de İsa’nın ardından gitmenin, yani Kilise olmanın, kupasını içmek ve kendi vaftiziyle vaftiz olmak anlamına geldiğini biliyoruz. Bunlar çok açık sembolik anlatımlardır: Aynı kupadan içmek, aynı acıya katılmak ve bunu O’nunla birlikte yaşamaktır; aynı vaftizle vaftiz olmak da aynı şeyi başka türlü söylemektir: Yani acıyı paylaşmaktır! İsa’nın şanını paylaşmak, yaşamını ölüme kadar sunmaktır, yaşamı sunmakla mükemmel bir sevgi eylemi gerçekleştirmektir, şikayet etmeden ve dırdırlanmadan… Yakup ve Yuhanna o anda bunu anladılar mı, bilmiyoruz, ama biz şimdi anladık, çünkü İsa kupasını içtikten ve kanı ile vaftiz olduktan sonra, yaşıyoruz.

İki kardeşe kızan diğer on öğrenciye ve bize, İsa, misyonunu devam ettirmenin ne anlama geldiğini açıkladı. Yaşamı hizmete dönüştürmektir, hiçbir zaman başkalarından üstün olmayı istemeyerek, daha küçüklere hizmet etmektir. İsa, insan kalbinde daima büyük olma arzusunun yattığını biliyor, bu duygu O’nu takip etmeye başladığımızda da kolaylıkla bizden ayrılmaz. O zaman İsa büyük olma arzumuzu kabul ediyor, ama gerçekten büyük olmak için, yani Babanın yüreğinde “büyük” olmak için, ne yapabileceğimizi söylüyor. Baba için kimse Oğlu kadar büyük olmaz! Oğul yanımıza geldi, yaşamını bir armağana ve bir hizmete dönüştürdü, insanın fakirliğinin, güçsüzlüğünün, hastalıklarının, hatta onun ölümünün üzerine eğildi. İsa, bu küçüklüğü sayesinde, büyüktür; O, kendisini en küçüğü yaptığı için, bizi ise büyük saydığı için, herkesin arasında en büyüktür. Rab’bin büyüklüğü, hayatının sunulması ile tamamlandı: “Canını birçoklarının uğruna fidye olarak vermeye geldi”. O bizim için harika bir örnek. Allah’ın kendisi, İsa’nın bize hizmet ettiği şekli beğendi, O’nu Allah’ın karşısına çıkabilen “baş kahinimiz” kıldı. İbranilere mektup, Allah’ın Oğlunun bu büyüklüğünün altını çiziyor; bu büyüklük de, tamamen bizim zayıflığımızı – tabii ki günahın zayıflığı hariç - yaşamak istemesidir. Yeşaya peygamberin bildirdikleri de Allah’ın kulunun hizmetini açıklıyor: O, hayatını kurban olarak sunduğu için çektiği acılarla birçoklarını kurtaracak. O ölüyor, ama sevgisini bu şekilde gösterdiği için, Allah, O’nun doğruluğunu tanıyarak, O’nu mükâfatlandırıyor ve O’nun sayesinde birçok kişiyi doğru sayıyor.

Biz “İmanımıza sımsıkı sarılalım” ve “lütufkâr Allah'a cesaret ve güvenle yaklaşalım” . Baba’ya, aynen şakirtlerin İsa’ya yaklaştıkları gibi, yanaşacağız. Onlar istiyorlardı, biz ise armağan edeceğiz! Baba’ya yaklaşarak, İsa’nın sevgisini paylaşmak istediğimizi söyleyeceğiz, dolayısıyla da hizmetini en güçsüzlerle, en küçüklerle, zayıflıklarından dolayı bize acı çektirenlerle, sonuncularla paylaşacağız. Herkese Baba’nın sevgi işaretlerini ve Oğlu’nun şahitliklerini göstermek isteyeceğiz. O zaman da Kutsal Ruh’un üzerimizde olacağına ve yaşamımızı değiştirerek karşılaşacağımız herkes için armağana dönüşeceğine emin olacağız.

Bu şekilde Kilise, misyonunu gerçekleştirmeye, sevgi ve barış Allah’ına şan vermeye devam edecek.