Fraternità Gesù Risorto
Casa di Preghiera S.Maria Assunta - Tavodo - TN

ME
NU

Calendario

Omelie

Opuscoli

Altri scritti

OMELIE / Omelie TR

29 lug 2018
29/07/2018 - OLAĞAN DEVRE - 17. PAZAR - B YILI

29/07/2018 - OLAĞAN DEVRE - 17. PAZAR - B YILI

Birinci okuma 2.Krallar 4,42-44 *Mezmur 145 *İkinci okuma Efes 4,1-6 *İncil Yh 6,1-15

"Herkesin gözleri senin üzerinde, hepsi umut içindedirler. Zamanında verirsin onların yiyeceklerini". Mezmurun bu sözlerinin, hem peygamber Elişa aracılığıyla (1. okuma) hem de, özellikle, İsa aracılığıyla, gerçekleştiklerini görmekteyiz. Peygamber Elişa armağan olarak aldığı ekmeğin, halkı doyurmak için az olmadığından emindir. Allah'ı cimri olmakla suçlamayız! Biz de, O'nun gibi, eli açık olursak, hiçbir eksik olmaz!

İsa, Elişa'dan daha çok emindir: Pasah Bayramından evvelki günlerde, büyük bir kalabalık, Yeruşalem'e gitmek yerine, O’na gidiyordu. Bu demek ki, kalabalık bütün yürekle İsa'yı, Allah'ı arandığı gibi, aramaktadır: Hiçbir şeyi yememek pahasına bile! İsa kalabalığı ve onların imanını görmektedir: Bu kalabalık; Kendisinde Kurtarıcıyı, Allah'ın Sözünü bulduğundan emindir. İsa onları düş kırıklığına uğratmak istemiyor! Fakat artık İsa tek başına değildir, O’nun yanında öğrencileri var, bunun için O, kalabalık için öğrencileri ile birlikte bir şey yapmak istiyor: Onlar İsa'nın projelerine katılmalıdırlar!

Öğrencileri ne yapacaklar? Filipus şaşırıyor, cüzdanı düşünüp hesap yapıyor, ama bir çözüm bulamaz. Andreas ise etrafına bakıyor, yemek var mı diye bakıyor, fakat ellerindeki o kadar az ki kesinlikle yetmez. İsa ise kendisine verileni, az olsa da, ciddiye alıyor: Peder'e sunan ve O'nun elinden, armağan olarak, gelen her şey, herkes için olacaktır!

İsa'ya itaat ederek, herkes otların üstüne oturuyor: Musa bile o kadar büyük olmadı! Musa tarafından kılavuz edilen halk, ayakta durmalıydı, çölde yürümeliydi, bir dinlenme yerini uzunca beklemeliydi. İsa, Musa'dan daha büyüktür. O, yeni bir halk kurup onu hemen gerçek bir dinlenme yerine götürendir. O, bu halk için yeni bir yaşama ve beraber olma şekline başlıyor: Bu, kardeş gibi bir yaşama şeklidir, yani herkes kendini ve bütün mallarını Allah'a sunar; böylece hiç kimsenin eksiği kalmaz. Çocuğun verdiği beş ekmekle doymuş insanlar çok, Elişa'nın doyurduğu olanlardan daha çok: Beş bin kişi! Yeruşalem'deki ilk Kilise gibi (Hav. Kit. 4,4)! Nitekim Havariler öğrendiler: İlk Kilise böyle yaşayacaktır, bütün şeylerini paylaşarak!

Başka bir yenilik var: İsa'nın Havarileri tarafından dağıtılmış ekmekten kalan parçalar, yiyenlerin ellerinde kalmıyor: Hiç kimse bunu biriktirmemeli, hiç kimse bununla zenginleşmemeli; o ekmek Havarilerin ellerine dönmeli, çünkü onlara; Allah'ın armağanı olan Ekmek'le, kardeşliğin ve birliğin Ekmeği'yle halkı besleme görevi yeniden verilecektir.

Kalabalık İsa'nın kim olduğunu anladı, ama tamamen değil, hatta en önemli şeyi anlamadı. Onlar İsa'nın kral olmasını istiyorlar, fakat onların maddi refahı ile ilgilenen bir kral... İsa gerçek kraldır, fakat O, Allah'ın Hükümranlığının kralıdır: İnsanların bencil dileklerine itaat edemeyen bir kraldır! Allah'ın Hükümranlığının kralı, Peder'e itaat etmeli, O'nun babalığını göstermelidir. Ve bunu göstermek için, insanlara, kardeş olarak, yaşamayı öğretmelidir! İsa dünyevi bir kral gibi emretmek yerine, insanların günahlarından affedilmeleri için hayatını verecek; yoksa onlar, kardeş olarak, yaşayamayacaklar! Bunun için İsa, kalabalıktan uzaklaşıp kardeşliğin düşmanı olan iktidara geçme hırsını dua aracılığıyla yenmek için tek başına dağa çekiliyor.

Aziz Pavlus'un metni; imanlıların, kardeş olarak, yaşamaları gerektiğinin çok derin nedenlerini sıralıyor: Tek bir bedeniz, tek bir Ruh bizi canlandırıyor, aynı ümidimiz var, tek bir çağrıya, tek bir imana, tek bir vaftize çağrıldık, aynı ve tek Rabbe itaat etmekteyiz! Tapındığımız Allah, herkesin Peder'idir, bu yüzden O'nun ailesinde bölünmeler yaratmamalıyız! Bizi kardeş isteyen Allah'ın isteğinin sahte tanıkları olmamalıyız!

Alçakgönüllülük, yumuşak huyluluk, sabır, hoşgörü, bir şeyi kaybetme pahasına barış aramak: Bunlar, hıristiyan hayatın kurallarıdır. Bencil alışkanlıklarımız için zor ve sert kurallardır, fakat uyumu, barışı, aramızdaki kardeşlik gelişmesini sağlamak için çok etkinlerdir. Ve biz; paylaşmayı bilen, elimizdeki, az olursa olsun, varolanı vermeyi bilen, Havarilerin elleri aracılığıyla, hayatımız için gerçekten gerekli olanı minnettarlıkla İsa'dan kabul etmeyi bilen bir halk olacağız. Böylece çok kardeşlerle beraber Rabbin önünde ‘oturama’ sevincini tadabileceğiz.

OKUMALAR

1.Okuma *2Krallar 4,42-44

Baal-Şalişa'dan bir adam geldi. Allah adamına o yıl ilk biçilen arpadan yapılmış yirmi ekmekle taze buğday başağı getirdi. Elişa uşağına, "Bunları halka dağıt, yesinler" dedi.

Uşak, "Nasıl olur, bu yüz kişinin önüne konur mu?" diye sordu. Elişa, "Halka dağıt, yesinler" diye karşılık verdi, "Çünkü RAB diyor ki, 'Yiyecekler, birazı da artacak.' "

Bunun üzerine uşak yiyecekleri halkın önüne koydu. RAB'bin sözü uyarınca halk yedi, birazı da arttı.

2.Okuma Ef 4,1-6

Bu nedenle, Rab'bin uğruna tutuklu olan ben, aldığınız çağrıya yaraşır biçimde yaşamanızı rica ederim. Her zaman alçakgönüllü, yumuşak huylu ve sabırlı olun. Birbirinize sevgiyle, hoşgörüyle davranın. Ruh'un birliğini esenlik bağıyla korumaya gayret edin. Çağrınızdan doğan tek bir ümide çağrıldığınız gibi, beden bir, Ruh bir, Rab bir, iman bir, vaftiz bir, her şeyin üzerinde, her şeyle ve her şeyde olan herkesin Allah’ı ve Babası birdir.

İncil Yh 6,1-15

Bundan sonra İsa, Celile (Taberiye) gölünün karşı yakasına geçti. Büyük bir kalabalık O'nun ardından gidiyordu. Çünkü hastalar üzerinde yaptığı mucizeleri görmüşlerdi. İsa dağa çıkıp orada öğrencileriyle birlikte oturdu. Yahudilerin Fısıh bayramı yakındı.
İsa başını kaldırıp büyük bir kalabalığın kendisine doğru geldiğini görünce Filipus'a, «Bunları doyurmak için nereden ekmek alalım?» diye sordu. Bu sözü onu sınamak için söyledi, kendisi ne yapacağını biliyordu.
Filipus O'na şu cevabı verdi: «Her birinin az bir şey yiyebilmesi için iki yüz dinarlık ekmek bile yetmez.»
Öğrencilerinden biri, Simun Petrus'un kardeşi Andreya, İsa'ya dedi ki, «Burada beş arpa ekmeğiyle iki balığı olan bir çocuk var. Ama bu kadar adam için bunlar nedir ki?»
İsa, «Halkı yere oturtun» dedi.
Orası çimenlik bir yerdi. Böylece halk yere oturdu. Oradaki erkeklerin sayısı beş bin kadardı. İsa ekmekleri aldı, şükrettikten sonra oturanlara istedikleri kadar dağıttı. Balıklarla da aynı şeyi yaptı. Herkes doyunca İsa öğrencilerine, «Artıkları toplayın, hiçbir şey ziyan olmasın» dedi.
Beş arpa ekmeğinden yiyenlerin bıraktığı artıkları topladılar ve bunlarla on iki sepet doldurdular. Halk, İsa'nın yaptığı mucizeyi görünce, «Gerçekten dünyaya gelecek olan peygamber budur» dedi.
İsa onların gelip kendisini kral yapmak üzere zorla götüreceklerini bildiğinden tek başına yine dağa çekildi.