ME
NU

OMELIE / Omelie TR

18 ago 2019
18/08/2019 OLAĞAN DEVRESİNİN  20. PAZARI  -  C YILI

 

18/08/2019 OLAĞAN DEVRESİNİN  20. PAZARI  -  C YILI

1. Okuma: Yeremya 38,4-6. 8-10 *Mez 39 * 2. Okuma: İbranilere 12,1-4 *İncil Luka 12,49-53

 

İsa'yı izlemek akrabalar ve arkadaşlar arasında ayrılık ve zulüm yaratır, bazen ölüme sebep olabilir.

İlk olarak İsa bu durumu yaşadı ve öldü. Fakat İsa bu durumu bir felaket olarak değil, bir vaftiz olarak yaşadı. Yani yeni bir başlangıç gibi, hem kendisi için hem de bütün dünya için yeni bir hayata geçiş olarak yaşadı. O kendi ızdıraplarının ve ölümünün ormandaki bir ateş gibi olduğunu biliyordu! Her şeyi değiştirebilecek! Ateş arıtmadır, yeni şeyler için hazırlıktır, geceyi adınlatan ışıktır.

İsa kendisi tarafından getirildiği ateşin alevlenmesini bekliyordu. Bu ateş Müjde'dir, Kutsal Ruh'ta yeni yaşamdır, Peder tarafından sevildiğini bilen kişinin sevinçli hayatıdır. Bu yenilik, bu müjde; kıskançlık, öfke, kızgınlık doğurabilir. Birçokları İsa'nın kuzular gibi yaşayan öğrencilerine karşı, Allah'ın Kuzusunu izleyenlere karşı, kurtlar gibi davranacak.

 

Bu durum yeni değildir. Daha önce Peygamber Yeremya ve birçok Peygamberler bunu yaşadı. Birinci okumada bunu görebiliriz. Yeremya bu durumda mezmurun sözlerini yaşayıp Rab'be güvendi: "Rabbi bekledim, bekledim: Bana doğru eğildi ve çığlığımı duydu... Beni ölüm çukurundan çekip çıkardı... Adımlarımı güçlendirdi". İsa da harika bir şekilde ölümden kurtarıldı. O ölüme girdikten sonra, onu yaşadıktan sonra kurtarıldı. İsa peygamberlerinden daha büyüktür. O'nun vaftizi tümdür. Yeremya habeşli bir subay tarafından kurtarılmıştı. İsa ise, Yeremya da olduğu gibi değil, insanların yardımı olmaksızın kendi dirilişi sayesinde ölüm sularına girip çıktı.

Gözlerimiz haçta çarmıha gerilmiş ve Allah'ın tahtının sağında oturmuş İsa'yı görüyor. Gözlerimizi durmadan, imanımızın kaynağı ve tamamlayıcısı olan İsa'ya doğru cevirelim, günahkârlar arasında yaşamış O'nun hayatını düşünelim! Bu şekilde günaha karşı mücadelemiz için sürekli güçlendirileceğiz ve imanımızın karşılaştığı düşmanlık arasında yaşamaya hazır olacağız. İbranilere Mektubun yazarı İsa'nın eseri olan imanda koşmaya bizi teşvik ediyor. İsa tarafından tamamlanmış bu imanda birçok insan kendi kanını dökene kadar yaşadı. "Kardeşlerim, imanla yaşamış tanıklar kalabalığı çevresinde yaşadığımıza göre, biz de üzerimizden her yükü ve bizi kuşatan günahı atarak, önümüze konulan mücadeleye sabırla koşalım".

Bu tanıkların örneğine bakarak, biz de korkmadan ve teredüttsüz İsa'yı izleyebileceğiz.

 

 

 

İsa, hayatımı senin yöneltmen doğrudur. Sen bizim için hayatını verdin, günahlarımıza rağmen kardeşlerin olarak bizi çağırmaktan utanmadın, dünya tarafından reddedilmiş bir barışı getirdin. Beni sana sunuyorum. Haçla karşılaştığımda korkmayacağim çünkü onu taşırken yalnız olmayacağımı, senin de benimle olacağını biliyorum! Sana söyleyebileceğim: "Ben yoksul ve mutsuzum, ama Rab beni düşünür"!

OKUMALAR

 

1ª Okuma: Yeremya 38,4-6.8-10

 

Önderler krala, "Bu adam öldürülmeli" dediler, "Çünkü söylediği bu sözlerle kentte kalan askerlerin ve halkın cesaretini kırıyor. Bu adam halkın yararını değil, zararını istiyor."

Kral Sidkiya, "İşte o sizin elinizde" diye yanıtladı, "Kral size engel olmaz ki."

Böylece Yeremya'yı alıp kralın oğlu Malkiya'nın muhafız avlusundaki sarnıcına halatlarla sarkıtarak indirdiler. Sarnıçta su yoktu, yalnız çamur vardı. Yeremya çamura battı.

Eved-Melek saraydan çıkıp kralın yanına gitti ve ona şöyle dedi:

Efendim kral, bu adamların Peygamber Yeremya'ya yaptıkları kötüdür. Onu sarnıca attılar, orada açlıktan ölecek. Çünkü kentte ekmek kalmadı."

Bunun üzerine kral, "Buradan yanına üç adam al, Peygamber Yeremya'yı ölmeden sarnıçtan çıkarın" diye ona buyruk verdi.

 

39 Mezmurdan

 

RAB'bi sabırla bekledim;

Bana yönelip yakarışımı duydu.

Ölüm çukurundan,

Balçıktan çıkardı beni,

Ayaklarımı kaya üzerinde tuttu,

Kaymayayım diye.

Ağzıma yeni bir ezgi,

Allahımız'a bir övgü ilahisi koydu.

Çokları görüp korkacak

Ve RAB'be güvenecekler.

Ne mutlu RAB'be güvenen insana,

Gururluya, yalana sapana ilgi duymayana.

Bense mazlum ve yoksulum,

Düşün beni, ya Rab.

Yardımcım ve kurtarıcım sensin,

Geç kalma, ey Allah'ım!

 

2ªOkuma: İbranilere 12,1-4

 

Kardeşlerim, bizi çevreleyen bu denli büyük bir tanıklar kalabalığı olduğuna göre, biz de her yükü ve bizi kolayca kuşatan günahı üzerimizden sıyırıp atarak önümüze konan yarışı sabırla koşalım. Gözümüzü, imanımızın öncüsü ve tamamlayıcısı İsa'ya dikelim. O, kendisini bekleyen sevinç uğruna utancı hiçe sayıp çarmıhta ölüme katlandı ve Allah'ın tahtının sağında oturdu. Yorulup cesaretinizi yitirmemek için günahkarların bunca karşı koymasına katlanmış Olan'ı düşünün. Günaha karşı verdiğiniz mücadelede henüz kanınızı akıtana dek dayanmak zorunda kalmış değilsiniz.

 

İncil: Luka 12,49-53

 

Ben dünyaya ateş yağdırmaya geldim. Keşke bu ateş daha şimdiden alevlenmiş olsaydı! Katlanmam gereken bir vaftiz var. Bu vaftiz gerçekleşinceye dek nasıl da sıkıntı çekiyorum! Yeryüzüne barış getirmeye mi geldiğimi sanıyorsunuz? Size hayır diyorum, ben ayrılık getirmeye geldim. Bundan böyle bir evde beş kişi, ikiye karşı üç, üçe karşı iki bölünmüş olacak. Baba oğluna karşı, oğul babasına karşı, anne kızına karşı, kız annesine karşı, kaynana gelinine karşı, gelin kaynanasına karşı olacaktır.»