OMELIE / Omelie TR

01 gen 2013

01/01/2013 – MESİH’İN ANNESİ OLAN MERYEM’İN BAYRAMI – C

01/01/2013 – MESİH’İN ANNESİ OLAN MERYEM’İN BAYRAMI – C

1. Okuma Sayılar 6,22-27 * Mezmur 66* 2. Okuma Galatyalılara 4,4-7 * İncil Lk 2,16-21

İnsanlar, ‘İsa’ ismini telaffuz etmeye başlamaktadırlar. Bu isim Tanrı’dan geliyor, ama onu, bugün acı çekmeye başlayan Bebeğ’e veren, insanlardır. Bebek, sünnet ediliyor, bu da onun, en içli bedeninin parçasında, İsrail halkına ait olmasını belirtmek içindir. Bir isim taşımak, O’na şimdiden acı çekmeğe mal olmaktadır. Bu şekilde O kendini başkalarından ayırmamaktadır: Dünyadaki yaşamına, tıpkı O’nu görmeye gelen ve anlatımlarıyla Yusuf ve Meryem’i şaşırtan çobanlarınki gibi başlamaktadır. Meryem bu şeyleri de, yüreğinde önceden bulunan diğer şeylere ekliyor; onları içinde kımıldatmakta, birbirleriyle karşılaştırmakta, Tanrı’nın sevgisinin, merhametinin ve sadakatinin işaretleri olarak sezmektedir. Onlar, sessizliğini doldurmaktalar, hatta, sessizliğini, bütün insanlar için, kutsama duasının gücüne dönüştürüyorlar.

Meryem! O, birçokların dikkatinin ortasında olmaya başlayan o küçüğün Annesi’dir. O, kendisini önemli hissetmemektedir, aynı zamanda kendisinin önemli olduğunu da bilmektedir. Çünkü o kendini, Tanrı’nın kulu olarak, O’nun çok sayıda eski peygamberliklerden ilan edilen isteğini gerçekleştiren araç olarak görmektedir. Ve Tanrı’nın isteği, en güzel isteği, dünyanın tüm ailelerinin takdis edilmeleridir. Önceden bu vaat İbrahim’e bildirilmişti: Bugün o gerçekleşmektedir. Tanrı’nın takdisi, beklenmeye, arzu edilmeye, Harun’a ve oğullarına, yani kahinlere, peygamberlik olarak, armağan verilmeye devam etti. Kahinin, ellerini kaldırarak, halkının üzerine Tanrı’nın nurunu dilediğinde, İsa’nın adı henüz tanınmamıştır. Dilenen ve beklenen Tanrı’nın yüzünün o nuru, şimdi buradadır ve O’na yaklaşan herkese sevinç dağıtmaktadır. Tüm halklara olan takdis, Meryem’in Çocuğudur. Kabul ettiklerinde, onlar için O, gerçek barışın kaynağı olacaktır, onlara derin birliği ve karşılıklı güveni, keşfettirecek. Onların sevmeye ve kardeşlerin sevgisini kabul etmeye yeteneği olacak. İsa’nın mevcudiyetinden takdis edilen halklar, kendileri de takdis ve sevincin kaynağı olacaklar.

Bugün Meryem’e bakarken tüm insanları hatırlamaktayız, çünkü O, Tanrı’nın Annesi olduğu için, şefkatli sevgisiyle Tanrı’nın tüm yaratıklarına bakar. O, kendi oğulları arasında ahengin ve karşılıklı sevginin daima mevcut olmasını arzulayan bir annedir. Bu yüzden de Meryem’in tanrısal anneliği bayramının Dünyasal Barış Günü olması uygundur. Anneden yaşam gelir, barıştan da yaşam fışkırır; işte Annelik ve çocukları için sunulan takdis olan barış, yılın ilk gününde yüreğimizi ve düşüncemizi doldursunlar. Bütün yıl boyunca Meryemana’nın bakışları altında yaşayacağız ve barışı sağlamaya çalışacağız. Tüm yıl boyunca, İsa’nın ismini Meryem’in telaffuz ettiği sevgiyle çağırarak barış sağlayanlar olacağız.

Günlük yaşamımızdaki Meryem’in mevcudiyeti kendimizi Tanrı’nın çocukları hissetmemize ve, İsa’dan öğrenerek, oğul olarak davranmamıza yardımcı olacaktır. Gerçekten Tanrı’nın çocuklarıyız; bunun ispatı, Aziz Pavlus’un söylediği gibi, Tanrı’yı, çocuk samimiyeti ve güveniyle ‘Baba’ diye çağırmayı bilmemizdir. ‘Baba’ diyerek, çocuk her şeyi söylemiş olur; küçük sevgisini gösterir, teşekkür eder, hayretini ve dileğini ifade eder, babanın kucağına alınmayı beklediğini gösterir. Biz de Tanrı’ya bu ifadeyle yönelmekteyiz; demek ki, bizimle Tanrı arasında evlatsal derin bir ilişki, bir diyalog vardır ve bunun sayesinde tüm insanları kardeş olarak görmeyi bilmekteyiz. Bu ilişki, bu diyalog içinde Annemizin sessiz fakat önemli bir rolü vardır. O’nun mevcudiyeti Tanrı’yla olan samimiyetimizin doğması ve gelişmesini desteklemektedir, çünkü Meryem, bir bütün olduğumuz Tanrı’nın tek Oğlu’nun Annesidir. O zaman mevcudiyetimiz de, dünyada ve küçük çevremizde Tanrı’nın bir kutsaması ve armağanı olacaktır.

Rab'bimiz İsa, tüm yıl boyunca, sizinle olsun; O, kendi yüreğinde, her hayatınızın anını

kabul etsin ve dünya için bir sevgi armağanına dönüştürsün!